panowie i chłopcy

Efiriel powłóczysty na chrzest (dla brata)

8d79bdb0-f147-11eb-b98c-07b913a0d6eb

b09ca500-f147-11eb-b98c-07b913a0d6eb

c211d8a0-1911-11eb-bfc2-31d791769733

Z ciekawością rozglądaj się po świecie, zawsze odnajduj w nim Boskie znaki oraz rośnij silna i zdrowa na pociechę swoich Rodziców i Dziadków

ac9a13e0-2dc8-11eb-a46a-07179293f15a

1693c730-7497-11ec-9a90-69face9bd8e7

61f15bb0-6617-11ea-8046-333c839818dd

10bdc830-6619-11ea-8046-333c839818dd

Antoni i Efiriel

Twarda okładka

square_216x216

b332a480-d48a-11ee-a2da-4dc142c49932

994662d0-fc67-11eb-9864-5903cdb9cf90

ea3aed00-6618-11ea-8046-333c839818dd

6fbc0ca0-fc6a-11eb-9b5e-c5b45d252b30

524e8c20-f14c-11eb-b98c-07b913a0d6eb

67338910-155b-11eb-9526-cf04866ff993

1151dd70-6a39-11eb-bf66-494af830a768

daad9060-6a39-11eb-bf66-494af830a768

a72ef2b0-6a4d-11eb-9a26-7142507c91d8

Specjalnie dla Antosia&nbsp;z okazji jego Chrztu Świętego.&nbsp;&nbsp;

a8adae00-6a4e-11eb-9a26-7142507c91d8

Opowieść tę napisała Katarzyna Filipek-Herniczek, zilustrowała Justyna Chudzińska-Ottino, a przygotowała ciocia Basia.

e5f03490-6a4e-11eb-9a26-7142507c91d8

Gdańsk, 2 sierpnia 2022 roku

9412c9f0-fc73-11eb-b8f7-f5dfc5fe3e4f

daa1af80-fc73-11eb-b8f7-f5dfc5fe3e4f

e5a4b540-1df2-11eb-b654-adb2ae0bced8

aecc08b0-63cf-11ec-9ddc-1ff159c21e00

cd96e080-63cf-11ec-9ddc-1ff159c21e00

45d12d50-1d39-11eb-8567-d5791c3f8c45

11b28b20-6a25-11eb-bf66-494af830a768

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Efiriel wrzucił kolejny patyczek do strumyka i głośno westchnął. Chyba zbyt głośno, bo przestraszył przyglądającego mu się wróbla, przynajmniej tak to wyglądało. Wróbel odleciał i już… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Eh, to niesprawiedliwe – pomyślał. – Inni mają tyle zajęć, w dodatku takich ważnych-najważniejszych. A ja? Siedzę tutaj sam i czekam… – kolejny patyk z pluskiem wpadł do wody. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – A cóż tu się dzieje? Niedługo wychlapiesz nasz strumyk, a na pewno przestraszysz wszystkie okoliczne zwierzęta – usłyszał aniołek głos Anioła Michała i aż podskoczył z wrażenia. Kłoda, na której siedział,&nbsp;z pluskiem wpadła do wody, ochlapując Efiriela od stóp&nbsp;do głów.

95485ee0-f15e-11eb-9f55-7ddec9b3dc7b

e6e5beb0-7498-11ec-9a90-69face9bd8e7

355fd820-6a25-11eb-bf66-494af830a768

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Przepraszam – wydukał, gdy odzyskał oddech. – Kiedyś przesiadywaliśmy tu z Emurielem, ale teraz on ma takie ważne zadania. Odpowiada za kogoś, pilnuje i się opiekuje, a ja nadal tu tkwię i nadal pomagam jeżom, wiewiórkom, nadal wkładam do gniazd ptaszki, kowaliki i szpaki. A tak chciałbym, jak Emuriel i inni robić coś odpowiedzialnego. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Efiriel jeszcze bardziej opuścił mokre skrzydełka&nbsp;i smętnie spojrzał na Anioła Michała. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Chciałbym już być tym Opiekunem, ale pewnie się nie nadaję. Na dodatek Emuriel też gdzieś zniknął. Może poleciał na Ziemię, bez pożegnania...? – wyszeptał. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Anioł Michał się uśmiechnął.

438c4ae0-fc6b-11eb-9b5e-c5b45d252b30

afe33530-fc6d-11eb-8c0f-cdea66193272

7de86a30-7497-11ec-9a90-69face9bd8e7

a779bde0-7497-11ec-9a90-69face9bd8e7

4f359d20-6a25-11eb-bf66-494af830a768

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Wiesz przecież, że wszystko, co robisz, jest ważne. Prawda, Efirielu? Każdy, nawet najmniejszy gest dobroci, ma znaczenie i nie jest ważne, komu pomagasz. Ważne, że potrafisz sprawić, że ktoś poczuje się lepiej, że się uśmiechnie, że się podniesie. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Czy to będzie maleńki kowalik czy wielki orzeł, nie ma znaczenia.&nbsp;A kiedy już wiesz, jak pomagać, możesz zostać Aniołem Stróżem. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Oj tak, bardzo chciałbym JUŻ opiekować się jakimś człowiekiem – wykrzyknął radośnie Efiriel, czując, że ta rozmowa zmierza&nbsp;do wyczekiwanego finału. – To takie fantastyczne zadanie: czuwać,&nbsp;by podopieczny się nie potykał, nie gubił drogi, nie zapominał&nbsp;o ważnych rzeczach, pomagał innym… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, tak, Efirielu, to faktycznie wspaniałe, ale też odpowiedzialne zadanie. Wszystkim to powtarzam: „Trzeba pomagać, ale nie przeszkadzać… Trzeba być, ale się nie narzucać.” Jak sądzisz, czy&nbsp;to w sam raz dla Ciebie? – Anioł Michał z uwagą spojrzał na Efiriela.

9e1be2d0-1540-11eb-adae-b17ee389ee2f

5dd24e50-6a25-11eb-bf66-494af830a768

&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; – No jasne!… – po raz kolejny wykrzyknął Efiriel, a po chwili patrząc na wciąż poważnego Anioła Michała, cicho dodał: – Raczej tak… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Zatem chyba mogę ci już powiedzieć, że po wnikliwej analizie uznaliśmy, że jesteś gotowy… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Naaaapppprawdę? Będę Stróżem? To znaczy Aniołem Stróżem? – Efiriel stał teraz na baczność i tylko delikatny ruch skrzydeł sygnalizował jego ogromne poruszenie. – Będę się opiekował człowiekiem? Teraz? Już? &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, już dzisiaj wyruszysz na Ziemię – Anioł Michał uśmiechnął się szeroko. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Hurrra!!!! – Efiriel nie wytrzymał. Zaczął wywijać&nbsp; w powietrzu salta i ósemki. Jedną z akrobacji zakończył w strumyku, ochlapując przy okazji szatę Anioła Michała. Ten jednak cały czas się uśmiechał, obserwując radosne harce aniołka.

02497c40-1541-11eb-adae-b17ee389ee2f

7c79e6b0-6a25-11eb-bf66-494af830a768

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Tymczasem rozradowany Efiriel pofrunął szybko w górę i latał przez dłuższą chwilę, póki nie wyschły skrzydełka, włosy oraz sukienka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Kiedy suchy, ale zdyszany stanął przed swoim opiekunem, Anioł Michał wziął go za rękę i poprowadził do bramy. To była chwila, na którą aniołek tak długo czekał, a teraz bał się spojrzeć.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; W końcu&nbsp;to uczynił. Tam na dole toczyło się życie.

bae313c0-fc71-11eb-bf33-e5e10c399a1f

290a6330-fc72-11eb-bf33-e5e10c399a1f

b64c81b0-4baf-11ec-a2f7-8b5fea4f1ab4

5c723c20-1541-11eb-adae-b17ee389ee2f

9c5f2f30-6a25-11eb-bf66-494af830a768

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Ludzie wędrowali ulicami, pracowali w biurach, budowali mosty, drogi i domy. Dzieci bawiły się w parku. Jakiś chłopiec pomagał zejść z drzewa wystraszonemu kociakowi. Pan z białą laską przechodził przez ulicę, a obok niego maszerował piękny owczarek. Aniołek uśmiechnął się na ten widok. Ten psiak też pomagał! &nbsp; &nbsp; &nbsp; Efiriel rozglądał się jak urzeczony. Po chwili jednak posmutniał, przysiadł na progu i westchnął: &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Czy ja sobie poradzę? Myślisz, że na pewno zawsze będę wiedział, jak się zachować? Co zrobić? &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Każdy Anioł Stróż to wie, a od dzisiaj ty też nim jesteś – Anioł Michał założył Efirielowi łańcuszek na szyję… – Proszę, jest twój. To symbol i znak. Teraz możesz już wyruszyć w drogę.

119bc840-fc74-11eb-b8f7-f5dfc5fe3e4f

782a55b0-1541-11eb-adae-b17ee389ee2f

f4b55ba0-f161-11eb-9f55-7ddec9b3dc7b

b913aa20-6a25-11eb-bf66-494af830a768

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak od razu? A kogo mam pilnować? Jak rozpoznam, że to ten człowiek? – zapytał cichutko. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Bycie Aniołem Stróżem to szczególny dar. Nie martw się, będziesz wiedział. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Efiriel wyprostował się, niepewnie uśmiechnął i lekko skłonił przed Aniołem Michałem. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Dziękuję, postaram się wszystko zrobić jak najlepiej. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Wiem – Anioł Michał poklepał go po ramieniu – a teraz ruszaj. Czasu masz niewiele. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Efiriel westchnął i wyszedł za bramę. Cieszył się bardzo, ale martwił zarazem, czy podoła tak odpowiedzialnemu zadaniu.

50c238c0-fc6e-11eb-8c0f-cdea66193272

d476c5e0-6a25-11eb-bf66-494af830a768

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Chwilę później był na Ziemi. Wędrował ulicami miasta. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Zajrzał do kawiarni i do księgarni.
Przyglądał się przechodniom. Jedni się dokądś spieszyli, a inni nie. Jedni się uśmiechali, inni nie… &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek lubił być wśród ludzi. Lubił gwar rozmów, śmiechy…&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Uwielbiał te swoje niespieszne wędrówki.&nbsp;Wędrował długo, zaglądał w przeróżne zakamarki. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Wiedział, że wszędzie można znaleźć coś ciekawego: a to wspaniała kamienica, a to ciekawy kościół, a czasami zwykła, mała rzecz. O, jak chociażby, ta stara pompa! W końcu zmęczony przysiadł na ławce.&nbsp; Tak…, mógłby patrzeć na ten świat godzinami. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Mógłby, ale musi już iść…&nbsp; Tylko dokąd?

b70bd460-fc6e-11eb-8c0f-cdea66193272

95d573c0-f14a-11eb-b98c-07b913a0d6eb

16083500-98b2-11ec-915f-cd99ad14850f

fc642d90-6a25-11eb-bf66-494af830a768

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Właśnie zastanawiał się, co teraz zrobić, gdy do jego uszu dotarł pewien dźwięk. Aniołek przystanął i chwilę nasłuchiwał. Tak! To był krzyk powitania. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Słysząc bicie własnego serca, wyruszył w kierunku, z którego napływał ten dźwięk. Wkrótce stanął w drzwiach szpitala. Szybko odszukał właściwy pokój i zajrzał do środka. Był wczesny poranek 16 listopada 2021 roku. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – To tutaj – pomyślał i na palcach, żeby nikomu nie przeszkadzać, wszedł do pokoju. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Usiadł na krawędzi szpitalnego łóżka i podziwiał: podziwiał małą istotę, która witała się z Rodzicami, tak jak potrafiła. Krzykiem.&nbsp;Mama i tata wpatrywali się w swojego synka. Aniołek również.

f7a61a40-6bdb-11eb-91f6-a3856354eee7

c9e4aee0-b519-11ec-8cb2-e569c67dc5c0

3f036260-6a26-11eb-bf66-494af830a768

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Witaj,&nbsp;&nbsp;Antosiu, jestem Efiriel. Będę Twoim Aniołem Stróżem. Zostanę z Tobą przez całe życie i wszystkiego Cię nauczę. Zacznę jednak od najważniejszego. To jest Mama –&nbsp;Anetka, a to jest Tata –&nbsp; Hubert.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Prawda, że są wspaniali? Chyba już się w Tobie zakochali. Spójrz, jak na Ciebie patrzą. Wkrótce razem wyruszymy do Twojego domu. Obiecuję, że będę przy Tobie zawsze. Będę Cię trzymał za rękę, kiedy spróbujesz wstać, razem nauczymy się mówić, pisać a nawet liczyć. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Pokażę Ci wszystkie kolory świata, zapachy, kwiaty, biedronki, motyle i ptaki. Opowiem same ciekawe historie. Jednak na początek, gdy wrócimy do domu, przedstawię Ci Twoją siostrzyczkę – Anetkę.

db6cf2e0-1541-11eb-adae-b17ee389ee2f

2f0162b0-4bb0-11ec-a2f7-8b5fea4f1ab4

f9d44c50-4bb0-11ec-a2f7-8b5fea4f1ab4

12894e80-5a3f-11eb-bcef-8538b0dc8804

&nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;Efiriel opowiadał i opowiadał, a&nbsp;Antoś&nbsp;słuchał i słuchał, aż w końcu zasnął… Aniołek uśmiechnął się. Więc tak to wygląda: oto jest Aniołem Stróżem! A tu śpi jego podopieczny. Piękny i maleńki. Pięćdziesiąt trzy centymetry i 3390 gramów szczęścia! &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Niemal całą drogę do domu aniołek zastanawiał się i lekko niepokoił, jak&nbsp;Anetka&nbsp;przywita braciszka? Czy wszystko będzie dobrze? &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;I przywitała! Z wielką radością i uśmiechem na twarzy. Na Efiriela czekała też dodatkowa niespodzianka. Spotkanie z Emurielem... &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Od tego pamiętnego dnia aniołek ochoczo i wytrwale pracował. Wspierał Antoniego&nbsp;na każdym kroku, opowiadał o świecie, śpiewał niebiańskie kołysanki, czule przytulał, gdy się niepokoił. Cieszył się, że może pomagać i że Emuriel, mimo zapracowania, zawsze znajduje dla niego dobrą radę.

57cfb9b0-f149-11eb-b98c-07b913a0d6eb

853e4260-4bb0-11ec-a2f7-8b5fea4f1ab4

30385dd0-97e8-11ec-89cc-013b43efa5ec

3161c2a0-97e8-11ec-89cc-013b43efa5ec

de58c090-5a3f-11eb-bcef-8538b0dc8804

&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Pewnego dnia był szczególnie dumny ze swojego małego podopiecznego. &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;W niedzielę, 21 października 2019 roku, wraz z Antosiem, jego Rodzicami, Anetką i naturalnie Emurielem&nbsp;oraz całą Rodziną wyruszył do kościoła w Gdańsku. &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;Efiriel troszkę się niepokoił. Przecież to taki ważny dzień dla Antoniego. Tak ważne spotkanie! Czy maluszek się nie przestraszy śpiewu i hałasu. A woda? Czy nie będzie zbyt zimna?&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Postanowił, na wszelki wypadek, szeptać mu do ucha uspokajające słowa:&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; – To wspaniała chwila! Sam Bóg się z Tobą przywita i obejmie swoim ramieniem. Przytuli, tak jak Mama i Tata. Teraz już zawsze będziesz blisko Niego. A ja będę z Tobą.&nbsp;

ed3d9de0-6bd0-11eb-b1a6-c5d0ed9b5bac

b6f660d0-4bb0-11ec-a2f7-8b5fea4f1ab4

89e1ec80-7d16-11ec-a3d5-9d71fe649f1b

6edf50b0-7499-11ec-9a90-69face9bd8e7

15c291d0-7d19-11ec-b46d-bd213db26dd6

eb640d70-b51b-11ec-a897-09f03ebfac8a

162ef8d0-d4aa-11ee-b15f-7108c5335208

Tutaj wstaw zdjęcie, które będziemy mogli umieścić na okładce

Był wczesny poranek 16 listopada 2018 roku

wersja rozszerzona

285-Efi2-CH-TW-R

81744ae0-d492-11ee-bb04-f53281542f20

a76dfdf0-73ae-11ec-a2ba-6526791df491

wersja podstawowa

286-Efi2-CH-TW-P

1151aaa0-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

f36ab680-d291-11eb-893a-37928cd9f0b5

1970c090-d292-11eb-893a-37928cd9f0b5

7add2510-d2bc-11eb-923f-1348c57fceb0

Szczęścia, radości i Miłości!

d4508240-9a84-11ed-9b70-fbd82c29b3ac

73ee1520-e6ea-11ea-9a6f-2d981584e74b

Henryk i Efiriel

f54b9820-5695-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

7dafcd20-9a83-11ed-b0ae-e50a27a10fee

tektura

Tektura

38e057e0-5693-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

64249900-5983-11eb-9aec-d3e00dc5509e

Specjalnie dla Henia&nbsp;z okazji jego Chrztu Świętego opowieść tę napisała Katarzyna Filipek-Herniczek, a zilustrowała Justyna Chudzińska-Ottino.&nbsp; Samodzielnie natomiast&nbsp; książkę&nbsp;przygotowała ciocia Ala.

70e3d9b0-d2bb-11eb-923f-1348c57fceb0

cbeb87e0-d2bb-11eb-923f-1348c57fceb0

Kraków, 28 stycznia 2023 r.

4e5c9a10-ee2e-11eb-a6eb-7f1b70fb3246

37ab0c30-5693-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

c3be7980-5983-11eb-9aec-d3e00dc5509e

e8ece840-5983-11eb-9aec-d3e00dc5509e

Kochanemu Maluszkowi, mama chrzestna

32c29c30-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

61dfd370-d274-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Efiriel wrzucił kolejny patyczek do strumyka i głośno westchnął. Chyba zbyt głośno, bo przestraszył przyglądającego mu się wróbla, przynajmniej tak to wyglądało. Wróbel odleciał i już… &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Eh, to niesprawiedliwe – pomyślał. – Inni mają tyle zajęć, w dodatku takich ważnych-najważniejszych. A ja? Siedzę tutaj sam i czekam… – kolejny patyk z pluskiem wpadł do wody. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– A cóż tu się dzieje? Niedługo wychlapiesz nasz strumyk, a na pewno przestraszysz wszystkie okoliczne zwierzęta – usłyszał aniołek głos Anioła Michała i aż podskoczył z wrażenia. Kłoda, na której siedział, z pluskiem wpadła do wody, ochlapując Efiriela od stóp do głów. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Przepraszam – wydukał, gdy odzyskał oddech. – Kiedyś przesiadywaliśmy tu z Emurielem, ale teraz on ma takie ważne zadania. Odpowiada za kogoś, pilnuje i się opiekuje, a ja nadal tu tkwię i nadal pomagam jeżom, wiewiórkom, nadal wkładam do gniazd ptaszki kowaliki i szpaki. A tak chciałbym, jak Emuriel i inni, robić coś odpowiedzialnego. – Efiriel jeszcze bardziej opuścił mokre skrzydełka i smętnie spojrzał na Anioła Michała. &nbsp; &nbsp;&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;

6ac4c140-d278-11eb-a103-4d139088462f

3d4e8010-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

f55834d0-d274-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Chciałbym już być tym Opiekunem, ale pewnie się nie nadaję... – wyszeptał.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;Anioł Michał się uśmiechnął:&nbsp;– Wiesz przecież, że wszystko, co robisz, jest ważne. Prawda, Efirielu? Każdy, nawet najmniejszy gest dobroci, ma znaczenie i nie jest ważne, komu pomagasz. Ważne, że potrafisz sprawić, że ktoś poczuje się lepiej, że się uśmiechnie, że się podniesie. Czy to będzie maleńki kowalik czy wielki orzeł, nie ma znaczenia. A kiedy już wiesz, jak pomagać, możesz zostać Aniołem Stróżem. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Oj tak, bardzo chciałbym JUŻ opiekować się jakimś człowiekiem. – wykrzyknął radośnie Efiriel, czując, że ta rozmowa zmierza do wyczekiwanego finału. – To takie fantastyczne zadanie: czuwać, by podopieczny się nie potykał, nie gubił drogi, nie zapominał o ważnych rzeczach, pomagał innym… &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Tak, tak, Efirielu, to faktycznie wspaniałe, ale też odpowie-dzialne zadanie. Wszystkim to powtarzam: „Trzeba pomagać, ale nie przeszkadzać… Trzeba być, ale się nie narzucać.” Jak sądzisz, czy to w sam raz dla Ciebie? – Anioł Michał z uwagą spojrzał na Efiriela. &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;

46b21090-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

6a0ebf10-d275-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; –&nbsp; No jasne!… – po raz kolejny wykrzyknął Efiriel, a po chwili patrząc na wciąż poważnego Anioła Michała, cicho dodał: – Raczej tak… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Zatem chyba mogę ci już powiedzieć, że po wnikliwej analizie uznaliśmy, że jesteś gotowy… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Naaaapppprawdę? Będę Stróżem? To znaczy Aniołem Stróżem? – Efiriel stał teraz na baczność i tylko delikatny ruch skrzydeł sygnalizował jego ogromne poruszenie. – Będę się opiekował człowiekiem? Teraz? Już? &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, już dzisiaj wyruszysz na Ziemię – Anioł Michał uśmiechnął się szeroko. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Hurrra!!!! – Efiriel nie wytrzymał. Zaczął wywijać w powietrzu salta i ósemki. Jedną z akrobacji zakończył w strumyku, ochlapując przy okazji szatę Anioła Michała. Ten jednak cały czas się uśmiechał, obserwując radosne harce aniołka. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Tymczasem rozradowany Efiriel pofrunął szybko w górę i latał przez dłuższą chwilę, póki nie wyschły skrzydełka, włosy oraz sukienka. Kiedy suchy, ale zdyszany stanął przed swoim opiekunem, Anioł Michał wziął go za rękę i poprowadził do bramy.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;

50b5d8b0-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

c37df2f0-d275-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; To była chwila, na którą aniołek&nbsp;tak długo czekał, a teraz bał się spojrzeć. W końcu to uczynił. Tam na dole toczyło się życie. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Ludzie wędrowali ulicami, pracowali w biurach, budowali mosty, drogi i domy. Dzieci bawiły się w parku. Jakiś chłopiec pomagał zejść z drzewa wystraszonemu kociakowi. Pan z białą laską przechodził przez ulicę, a obok niego maszerował piękny owczarek. Aniołek uśmiechnął się na ten widok. Ten psiak też pomagał! &nbsp; &nbsp; &nbsp;Efiriel rozglądał się jak urzeczony. Po chwili jednak posmutniał, przysiadł na progu i westchnął: &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Czy ja sobie poradzę? Myślisz, że na pewno zawsze będę wiedział, jak się zachować? Co zrobić? &nbsp; &nbsp; &nbsp; –&nbsp;Każdy Anioł Stróż to wie, a od dzisiaj ty też nim jesteś – Anioł Michał założył Efirielowi łańcuszek na szyję… – Proszę, jest twój. To symbol i znak. Teraz możesz już wyruszyć w drogę. &nbsp; &nbsp; &nbsp; –&nbsp;Tak od razu? A kogo pilnować? Jak rozpoznam, że to ten człowiek? – zapytał cichutko. &nbsp; &nbsp; &nbsp;

5c722640-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

11c18080-d276-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Bycie Aniołem Stróżem to szczególny dar. Nie martw się, będziesz wiedział. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Efiriel wyprostował się, niepewnie uśmiechnął i lekko skłonił przed Aniołem Michałem:&nbsp;&nbsp;– Dziękuję, postaram się wszystko zrobić jak najlepiej. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Wiem – Anioł Michał poklepał go po ramieniu – a teraz ruszaj. Czasu masz niewiele. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Efiriel westchnął i wyszedł za bramę. Cieszył się bardzo, ale martwił zarazem, czy podoła tak odpowiedzialnemu zadaniu.&nbsp;&nbsp; &nbsp; &nbsp; Chwilę później był na Ziemi. Wędrował ulicami miasta. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Zajrzał do kawiarni i do księgarni. Przyglądał się przechodniom. Jedni się dokądś spieszyli, a inni nie. Jedni się uśmiechali, inni nie… &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek lubił być wśród ludzi. Lubił gwar rozmów, śmiechy… Uwielbiał te swoje niespieszne wędrówki. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Wędrował długo, zaglądał w przeróżne zakamarki. Wiedział, że wszędzie można znaleźć coś ciekawego: a&nbsp;to wspaniała kamienica, a to ciekawy kościół, a czasami zwykła, mała rzecz. O, jak chociażby, ta stara pompa! &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;

65001740-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

3087a7f0-d277-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; W końcu zmęczony przysiadł na ławce. I nagle poczuł, że&nbsp;poczuł, że musi ruszać. Tylko dokąd? &nbsp; &nbsp; &nbsp;Wtem do jego uszu dotarł dźwięk. Aniołek przystanął i chwilę nasłuchiwał. Jeszcze nie wiedział na pewno, ale miał przeczucie. Tak! To był krzyk powitania. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Słysząc bicie własnego serca, wyruszył w kierunku, z którego napływał ten dźwięk. Wkrótce stanął w drzwiach szpitala.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Przysiadł, jak gołąb, na parapecie. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to tutaj – pomyślał i uśmiechnął się. Najpierw popatrzył sobie z daleka, ale po chwili odważył się i wszedł do środka.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;Szybko odszukał właściwy pokój i zajrzał do środka. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– To tutaj – pomyślał i na palcach, żeby nikomu nie przeszkadzać, wszedł do pokoju. Usiadł na krawędzi szpitalnego łóżka i podziwiał: podziwiał małą istotę, która witała się z Rodzicami, tak jak potrafiła. Krzykiem. Mama i tata wpatrywali się w swojego synka. Aniołek też się wpatrywał. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Był poranek 20 lipca 2022 roku, godzina 6.05.

8789df40-5a2d-11eb-a626-71f115bb505d

16728d70-0f27-11ec-b8f4-09788c628ea9

8e2eaee0-3c7f-11ec-bb23-095a1e1292f8

18f2dfa0-95db-11ed-ba2f-43f4f412b78c

989bc250-5981-11eb-9aec-d3e00dc5509e

&nbsp; &nbsp; &nbsp;

– Witaj,&nbsp;Heniu, jestem Efiriel.&nbsp;Będę Twoim Aniołem Stróżem. Zostanę z Tobą przez całe życie i wszystkiego Cię nauczę. Zacznę jednak od najważniejszego: to jest mama –&nbsp;Justyna, a to tata –&nbsp;Mateusz. Prawda, że wspaniali? Chyba już się w&nbsp;Tobie zakochali. Spójrz, jak na&nbsp;Ciebie patrzą. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Wkrótce razem wyruszymy do Twojego domu. Obiecuję, że będę przy Tobie zawsze. Nauczę Cię wielu wspaniałych rzeczy. Będę Cię trzymał za rękę, kiedy spróbujesz wstać, razem nauczymy się mówić, pisać a nawet liczyć. Pokażę Ci wszystkie kolory świata, zapachy, kwiaty, biedronki, motyle i ptaki. Opowiem wszystkie ciekawe historie… A na początek przedstawię Ci Twojego braciszka – Jakuba, który bardzo na Ciebie czeka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Efiriel opowiadał i&nbsp;opowiadał, a&nbsp;Heniutek słuchał i&nbsp;słuchał, aż w&nbsp;końcu zasnął… Aniołek się uśmiechnął. A więc tak to wygląda: oto jest Aniołem Stróżem! A tu kwili jego podopieczny. Piękny i maleńki. Pięćdziesiąt siedem centymetrów i 3430 gramów szczęścia! &nbsp; &nbsp; &nbsp;Niemal całą drogę do domu aniołek zastanawiał się i lekko niepokoił, czy Jakub właściwie przywita&nbsp; braciszka?

085e0210-ee38-11eb-a603-937492bb8cd3

&nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;I przywitał! Z wielką radością i uśmiechem na twarzy. Na Efiriela czekała też dodatkowa niespodzianka. Spotkanie z... Emurielem. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Od tego pamiętnego dnia aniołek dziarsko zabrał się do pracy. Wspierał Henia&nbsp;na każdym kroku, opowiadał o świecie, śpiewał niebiańskie kołysanki, czule przytulał, gdy dziewczynka się niepokoiła. Cieszył się, że może pomagać i że Emuriel, mimo zapracowania, zawsze znajduje dla niego dobrą radę.&nbsp;Pewnego dnia był szczególnie bardzo dumny ze swojej podopiecznej. &nbsp; &nbsp; &nbsp; W niedzielę, 25 marca 2023 roku, razem ze swoim podopiecznym, jego Rodzicami oraz z całą Rodziną wyruszył do kościoła w Warszawie. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Efiriel troszkę się niepokoił. Przecież to taki ważny dzień dla Henryka. Tak ważne spotkanie! Czy Henio&nbsp;się nie przestraszy śpiewu i hałasu? A woda? Czy nie będzie zbyt zimna? &nbsp; &nbsp; &nbsp;Postanowił, na wszelki wypadek, szeptać&nbsp; mu do ucha uspokajające słowa: – To wspaniała chwila! Sam Bóg się z Tobą przywita i obejmie swoim ramieniem. Przytuli, tak jak Mama i Tata. Teraz już zawsze będziesz blisko Niego. A ja będę z Tobą.

78ebe220-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

1f053d10-ee30-11eb-a6eb-7f1b70fb3246

Był poranek 20 lipca 2020 roku, godzina 6.05.

Pięćdziesiąt siedem centymetrów i 3430 gramów

 W niedzielę, 31 lipca 2021 roku, razem ze swoją podopieczną, jej Rodzicami oraz z całą Rodziną wyruszył do kościoła w Warszawie

wersja podstawowa tekturowa

331-Efi2_CH_TEK_P

Hanna i Efiriel

Specjalnie dla Hani z okazji jej Chrztu Świętego opowieść tę napisała Katarzyna Filipek-Herniczek, a zilustrowała Justyna Chudzińska-Ottino.&nbsp; Samodzielnie natomiast książkę&nbsp;przygotowała ciocia Ala.

Kraków, 28 stycznia 2021 r.

Kochanej Dziewczynce, mama chrzestna

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Chciałbym już być tym Opiekunem, ale pewnie się nie nadaję... – wyszeptał.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;Anioł Michał się uśmiechnął:&nbsp;– Wiesz przecież, że wszystko, co robisz, jest ważne. Prawda, Efirielu? Każdy, nawet najmniejszy gest dobroci, ma znaczenie i nie jest ważne, komu pomagasz. Ważne, że potrafisz sprawić, że ktoś poczuje się lepiej, że się uśmiechnie, że się podniesie. Czy to będzie maleńki kowalik czy wielki orzeł, nie ma znaczenia. A kiedy już wiesz, jak pomagać, możesz zostać Aniołem Stróżem. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Oj tak, bardzo chciałbym JUŻ opiekować się jakimś człowiekiem. – wykrzyknął radośnie Efiriel, czując, że ta rozmowa zmierza do wyczekiwanego finału. – To takie fantastyczne zadanie: czuwać, by podopieczny się nie potykał, nie gubił drogi, nie zapominał o ważnych rzeczach, pomagał innym… &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Tak, tak, Efirielu, to faktycznie wspaniałe, ale też odpowie-dzialne zadanie. Wszystkim to powtarzam: „Trzeba pomagać, ale nie przeszkadzać… Trzeba być, ale się nie narzucać.” Jak sądzisz, czy to w sam raz dla Ciebie? – Anioł Michał z uwagą spojrzał na Efiriela &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Bycie Aniołem Stróżem to szczególny dar. Nie martw się, będziesz wiedział. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Efiriel wyprostował się, niepewnie uśmiechnął i lekko skłonił przed Aniołem Michałem:&nbsp;&nbsp;– Dziękuję, postaram się wszystko zrobić jak najlepiej. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Wiem – Anioł Michał poklepał go po ramieniu – a teraz ruszaj. Czasu masz niewiele. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Efiriel westchnął i wyszedł za bramę. Cieszył się bardzo, ale martwił zarazem, czy podoła tak odpowiedzialnemu zadaniu.&nbsp;&nbsp; &nbsp; &nbsp; Chwilę później był na Ziemi. Wędrował ulicami miasta. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Zajrzał do kawiarni i do księgarni. Przyglądał się przechodniom. Jedni się dokądś spieszyli, a inni nie. Jedni się uśmiechali, inni nie… &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek lubił być wśród ludzi. Lubił gwar rozmów, śmiechy… Uwielbiał te swoje niespieszne wędrówki. Wędrował długo, zaglądał w przeróżne zakamarki. Wiedział,&nbsp;że wszędzie można znaleźć coś ciekawego: a&nbsp;to wspaniała kamienica, a to ciekawy kościół, a czasami zwykła, mała rzecz. &nbsp; &nbsp; &nbsp; O, jak chociażby, ta stara pompa! &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;

2e4543e0-bdf2-11ed-9e2b-19d8b70a8974

&nbsp; &nbsp; &nbsp; W końcu zmęczony przysiadł na ławce. I nagle poczuł, że&nbsp;poczuł, że musi ruszać. Tylko dokąd? &nbsp; &nbsp; &nbsp;Wtem do jego uszu dotarł dźwięk. Aniołek przystanął i chwilę nasłuchiwał. Jeszcze nie wiedział na pewno, ale miał przeczucie. Tak! To był krzyk powitania. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Słysząc bicie własnego serca, wyruszył w kierunku, z którego napływał ten dźwięk. Wkrótce stanął w drzwiach szpitala.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Przysiadł, jak gołąb, na parapecie. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to tutaj – pomyślał i uśmiechnął się. Najpierw popatrzył sobie z daleka, ale po chwili odważył się i wszedł do środka.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;Szybko odszukał właściwy pokój i zajrzał do środka. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– To tutaj – pomyślał i na palcach, żeby nikomu nie przeszkadzać, wszedł do pokoju. Usiadł na krawędzi szpitalnego łóżka i podziwiał: podziwiał małą istotę, która witała się z Rodzicami, tak jak potrafiła. Krzykiem. Mama i tata wpatrywali się w swoją córeczkę. Aniołek też się wpatrywał. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Był poranek 20 lipca 2022 roku, godzina 6.05.

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Witaj,&nbsp;Haniu, jestem Efiriel.&nbsp;Będę Twoim Aniołem Stróżem. Zostanę z Tobą przez całe życie i wszystkiego Cię nauczę. Zacznę jednak od najważniejszego: to jest mama –&nbsp;Justyna, a to tata –&nbsp;Mateusz. Prawda, że wspaniali? Chyba już się w&nbsp;Tobie zakochali. Spójrz, jak na&nbsp;Ciebie patrzą. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Wkrótce razem wyruszymy do Twojego domu. Obiecuję, że będę przy Tobie zawsze. Nauczę Cię wielu wspaniałych rzeczy. Będę Cię trzymał za rękę, kiedy spróbujesz wstać, razem nauczymy się mówić, pisać a nawet liczyć. Pokażę Ci wszystkie kolory świata, zapachy, kwiaty, biedronki, motyle i ptaki. Opowiem wszystkie ciekawe historie… A na początek przedstawię Ci Twojego braciszka – Jakuba, który bardzo na Ciebie czeka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Efiriel opowiadał i&nbsp;opowiadał, a&nbsp;Haniutek słuchała i&nbsp;słuchała, aż w&nbsp;końcu zasnęła… Aniołek się uśmiechnął. A więc tak to wygląda: oto jest Aniołem Stróżem! A tu kwili jego podopieczna. Piękna i maleńka. Pięćdziesiąt siedem centymetrów i 3430 gramów szczęścia! &nbsp; &nbsp; &nbsp;Niemal całą drogę do domu aniołek zastanawiał się i lekko niepokoił, czy Jakub właściwie przywita&nbsp; siostrzyczkę?

&nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;I przywitał! Z wielką radością i uśmiechem na twarzy. Na Efiriela czekała też dodatkowa niespodzianka. Spotkanie z... Emurielem. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Od tego pamiętnego dnia aniołek dziarsko zabrał się do pracy. Wspierał Hanię na każdym kroku, opowiadał o świecie, śpiewał niebiańskie kołysanki, czule przytulał, gdy dziewczynka się niepokoiła. Cieszył się, że może pomagać i że Emuriel, mimo zapracowania, zawsze znajduje dla niego dobrą radę.&nbsp;Pewnego dnia był szczególnie bardzo dumny ze swojej podopiecznej. &nbsp; &nbsp; &nbsp; W niedzielę, 25 marca 2023 roku, razem ze swoją podopieczną, jej Rodzicami oraz z całą Rodziną wyruszył do kościoła w Warszawie. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Efiriel troszkę się niepokoił. Przecież to taki ważny dzień dla Hani. Tak ważne spotkanie! Czy Hania się nie przestraszy śpiewu i hałasu? A woda? Czy nie będzie zbyt zimna? &nbsp; &nbsp; &nbsp;Postanowił, na wszelki wypadek, szeptać&nbsp; jej do ucha uspokajające słowa: – To wspaniała chwila! Sam Bóg się z Tobą przywita i obejmie swoim ramieniem. Przytuli, tak jak Mama i Tata. Teraz już zawsze będziesz blisko Niego. A ja będę z Tobą.

673c6520-bdf2-11ed-9e2b-19d8b70a8974

759afbe0-bdf2-11ed-9e2b-19d8b70a8974

Wstaw tu zdjęcie, które chcesz umieścić na okładce, a my wszystko przygotujemy:)

b66c0060-bdf2-11ed-9e2b-19d8b70a8974

wersja rozszerzona tekturowa

332-Efi2_CH_TEK_R

24290490-1535-11eb-a124-b7b342359614

43e80820-777d-11ec-8915-55d3b54bafee

Z ciekawością rozglądaj się po świecie, zawsze odnajduj w nim Boskie znaki oraz rośnij silny i zdrowy na pociechę swoich Rodziców i Dziadków

ff856fa0-891b-11ec-b0b6-1751abeb74a9

5978d2a0-868b-11ed-964b-7dfd4b118a42

4321ba10-8ade-11ed-94db-3949b31a8cf4

Henryk i Efiriel

ec0f0640-85c2-11ec-94fc-9dbb048cecd6

aac11420-85c3-11ec-94fc-9dbb048cecd6

765902f0-891b-11ec-b0b6-1751abeb74a9

37e675d0-85c3-11ec-94fc-9dbb048cecd6

Mama: Marianna Tata: Rafał Rodzeństwo: Adelka Data narodzin: 1 stycznia 2023 roku Godzina narodzin: 10:55 Waga: 3390 gramów Wzrost: 56 cm Miejsce narodzin: Warszawa, szpital św. Zofii

51b276d0-85c3-11ec-94fc-9dbb048cecd6

Henryk&nbsp;i Efiriel

a9b3dff0-1e8a-11eb-b29c-6d4c3060fd18

8af239d0-85c3-11ec-94fc-9dbb048cecd6

c56db120-85c3-11ec-94fc-9dbb048cecd6

Wgraj zdjęcia i przeciągnij tutaj to, które chcesz mieć na okładce.

4567b3d0-85e2-11ec-94fc-9dbb048cecd6

W niedzielę, 20 lutego 2023&nbsp;roku, wraz z Heniem, jego Rodzicami, Adelką i naturalnie Emurielem oraz całą Rodziną wyruszył do kościoła pod wezwaniem św. Łucji w Gdańsku.&nbsp;