panie i dziewczynki 

obojętne

Emuriel z okazji narodzin (dziewczynka)

98d135f0-e6dd-11ea-932a-f5d533203f9b

Serdeczne gratulacje z okazji narodzin córeczki! Niech Wam się dobrze chowa i będzie najlepszym dowodem Waszej miłości. Niech malutka rośnie zdrowa i niech zawsze ma wiele powodów do radości.

ef5b1750-d2b5-11eb-826f-91a75ef172f0

9fcf46e0-fab8-11eb-91a8-51ed143aa3d4

1bbe9380-537b-11ec-82d6-7d69103b70e5

c1ef00d0-e5ec-11ea-b93e-7b3bd67dd1de

Marysia i Emuriel&nbsp;

6602b7c0-fab9-11eb-91a8-51ed143aa3d4

Twarda okładka

square_216x216

c4b8eb40-ccee-11ee-b7bb-cb5c219f169f

1d9f8740-e5ef-11ea-b93e-7b3bd67dd1de

7a3951d0-faba-11eb-95b7-395cf43339fa

26db47c0-e6dc-11ea-932a-f5d533203f9b

Specjalnie dla Marysi&nbsp;z okazji jej narodzin opowieść tę napisała Katarzyna Filipek-Herniczek, a zilustrowała Kasia Kukla-Puzoń.&nbsp; Natomiast samodzielnie&nbsp;przygotowała ciocia Mania.&nbsp;&nbsp;

04cbcb20-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

f2b5d150-d284-11eb-865d-51999e33ebc1

316184d0-d285-11eb-865d-51999e33ebc1

Kraków, 21 marca 2021 roku

089be5f0-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

e8604dc0-e990-11eb-b575-9d2bf2f7f086

c08c9f90-c717-11ed-ab51-fdf2e8a5840f

Marysia i Emuriel

0c813670-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

019c6750-d286-11eb-865d-51999e33ebc1

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Aniołek siedział nad brzegiem niebiańskiego strumyka i leniwie moczył stopy. Woda była ciepła, słońce cudownie przygrzewało, ale on nie miał dobrego humoru. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Eh, nudzę się – pomyślał. – Inni mają tyle zajęć i to takich ważnych… A ja? &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Emurielu, co się stało? – Anioł Michał zbliżył się do niego, lekko unosząc się nad chmurką. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek poderwał się na równe skrzydełka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Nic, nic – tylko że… inni mają takie ważne zajęcia, pracują, za coś odpowiadają, a ja… – Emuriel smętnie opuścił głowę i kopnął patyczek. – A ja pomagam wiewiórkom, gdy się posprzeczają, ratuję biedronki, wkładam do gniazd małe ptaszki, gdy z nich powypadają. Chciałbym wreszcie robić coś ważnego. – Emuriel podniósł wzroki spojrzał na Anioła Michała. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Coś naprawdę ważnego – powtórzył…

8aa8af90-d28b-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Anioł Michał się uśmiechnął. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Wszystko jest ważne. Kiedy pomagasz najmniejszemu z najmniejszych to jest to równie ważne, jak pomaganie największemu. Biedronka czy słoń. Nie ma znaczenia. Ważne, że pomagasz… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Ale wiesz, o co mi chodzi… Ja bym chciał się opiekować ludźmi… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, wiem Emurielu. A ty wiesz, że to niezwykła praca – Anioł Michał nie dokończył, bo Emuriel wzbił się w powietrze, zaczął wywijać ósemki.

1db17e90-3ced-11ec-b9c6-bf27e36d4772

b0bc3430-fab9-11eb-91a8-51ed143aa3d4

26604a40-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

f28ac580-d28b-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Wiem, wiem. To wspaniałe zadanie – pomagać człowiekowi, żeby nie upadał, żeby nie zgubił drogi, żeby się nie spóźniał… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to rzeczywiście wspaniałe zadanie, ale bardzo, bardzo odpowiedzialne. Trzeba pomagać, ale nie przeszkadzać… Trzeba być, ale się nie narzucać. Potrafisz tak? – Anioł Michał spojrzał na Emuriela. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – No, no… – Emuriel znów zajął się patyczkiem na ścieżce. – Myślę, że tak… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Bardzo się z tego cieszę – opiekun Emuriela się uśmiechnął. – Bo właśnie mam dla Ciebie bardzo ważną wiadomość. Uznaliśmy, że jesteś gotowy…

f9802230-fab9-11eb-91a8-51ed143aa3d4

1094cb60-faba-11eb-91a8-51ed143aa3d4

38be9d50-d28d-11eb-83d4-6f8be4d73579

4caa1a10-d28d-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Gogogotowy? Do czego? Mogę na Ziemię? – Emuriel znów podskoczył, ale uderzył głową w najniższą gałąź drzewa i wpadł do strumyka. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Po chwili zmoknięty, lecz bardzo podekscytowany był na&nbsp;brzegu. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, na Ziemię. Ale taki mokry nie możesz wyruszyć. Zmoczysz swojego podopiecznego – roześmiał się Anioł Michał. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, tak. Zaraz się wysuszę – uradowany aniołek pofrunął szybko w górę i latał przez dłuższą chwilę, póki nie wyschły skrzydełka, włosy i sukienka.

45cabd70-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

88a887e0-d28d-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Kiedy zdyszany stanął przed swoim opiekunem, Anioł Michał wziął go za rękę i poprowadził do bramy. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel spojrzał w dół. Tam na dole toczyło się życie. Życie na Ziemi. Tylu ludzi, tyle zdarzeń. Dziewczynka szukała w parku pieska, który zaginął. Staruszka nie wiedziała, jak przejść przez ruchliwą ulicę; ktoś jeździł na rowerze. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Oj, trochę za szybko. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel się przestraszył i&nbsp;zasłonił oczy: – Czy ja sobie poradzę? Może jeszcze nie? Czy będę wiedział, co robić?

d2373ff0-d28d-11eb-83d4-6f8be4d73579

5f0324c0-3ced-11ec-b9c6-bf27e36d4772

44578ef0-d28e-11eb-83d4-6f8be4d73579

5794ca50-d28e-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Nie martw się, będziesz. Każdy Anioł Stróż to wie – Anioł Michał poklepał aniołka po ramieniu, a potem założył Emurielowi łańcuszek na szyję… – Proszę, jest twój. Od dzisiaj jesteś Aniołem Stróżem. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – A kogo? Kogo będę pilnował? Skąd będę wiedział, że to ten człowiek? – zapytał cichutko. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Tym się nie martw, od razu będziesz wiedział. Bycie Aniołem Stróżem to dar. Na pewno rozpoznasz… &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel westchnął i wyszedł za bramę. Cieszył się bardzo, ale martwił zarazem, czy podoła tak odpowiedzialnemu zadaniu.

56c18b40-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

0c7518c0-6c56-11eb-8e72-35cc5136f543

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Chwilę później był na Ziemi. Wędrował ulicami miasta. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Zajrzał do kawiarni i do księgarni. Przyglądał się przechodniom. Jedni się dokądś spieszyli, a inni nie. Jedni się uśmiechali, inni nie… Aniołek lubił być wśród ludzi. Lubił gwar rozmów, śmiechy… Uwielbiał te swoje niespieszne wędrówki. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Wędrował długo, zaglądał w przeróżne zakamarki. Wiedział, że wszędzie można znaleźć coś ciekawego: a&nbsp;to wspaniała kamienica, a to ciekawy kościół, a czasami zwykła, mała rzecz. O, jak chociażby, ta stara pompa! &nbsp; &nbsp; &nbsp;W końcu zmęczony przysiadł na ławce. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Tak…, mógłby patrzeć na ten świat godzinami. Mógłby, ale musi już iść… Tylko dokąd?

5fb5b730-537b-11ec-82d6-7d69103b70e5

8a3ab9b0-537b-11ec-82d6-7d69103b70e5

be99c6b0-d28e-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; I nagle usłyszał TEN dźwięk. Najpierw cichy, a&nbsp;potem wszechogarniający…. Tak, teraz nie miał wątpliwości, to jest krzyk powitania. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel szybciutko pofrunął w kierunku, skąd napływał ten dźwięk. Do szpitala. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Przysiadł, jak gołąb, na parapecie. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to tutaj – pomyślał i uśmiechnął się. Najpierw popatrzył sobie z daleka, ale po chwili odważył się i wszedł do środka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Usiadł na krawędzi szpitalnego łóżka i podziwiał: podziwiał małą istotę, która witała się z Rodzicami, tak jak potrafiła. Krzykiem. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel podfrunął całkiem bliziutko. Mama i tata wpatrywali się w swoją córeczkę. Aniołek też się wpatrywał.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Był 8 kwietnia 2020 roku, godzina 2:20. &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;

13a6da70-fac7-11eb-a02c-3b588bf98280

bd6f5ab0-3ced-11ec-b9c6-bf27e36d4772

73e6c960-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

93850c90-5ef9-11eb-abd5-8fc7141a1331

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Witaj, Marysiu (nie pojmował skąd wie, jak ma na imię ta mała dziewczynka, ale wiedział), jestem Emuriel, twój Anioł Stróż. Będę z Tobą przez całe życie i zobaczysz, wszystkiego Cię nauczę.

e685dea0-5efa-11eb-abd5-8fc7141a1331

To jest mama – Marlena.

ebe795f0-5efa-11eb-abd5-8fc7141a1331

&nbsp;A to tata – Karol.

201bd7f0-5efb-11eb-abd5-8fc7141a1331

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Prawda, że wspaniali? Chyba już się w&nbsp;Tobie zakochali. Spójrz, jak na Ciebie patrzą. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Będę z Tobą zawsze. Nauczę Cię łapać zabawki, ciągnąć mamę za włosy i tatę za nos… Będę Cię trzymał za rękę, kiedy spróbujesz wstać, razem nauczymy się mówić. Pokażę Ci wszystkie kolory świata, zapachy, kwiaty, motyle. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel opowiadał i opowiadał, a Marysia słuchała i słuchała, aż w końcu zasnęła…

f61c4f70-67c9-11eb-8b1d-ad78bfd89772

57809420-d290-11eb-83d4-6f8be4d73579

7b8eece0-d290-11eb-83d4-6f8be4d73579

02f3fc30-3cee-11ec-b9c6-bf27e36d4772

70c51ae0-5efb-11eb-abd5-8fc7141a1331

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Aniołek uśmiechnął się delikatnie, ucałował Marysię w&nbsp;małe czółko i ponownie przysiadł na krawędzi łóżeczka.

afbcf290-5efb-11eb-abd5-8fc7141a1331

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek westchnął głęboko. Był poruszony oraz wzruszony. Teraz czuł, jak odpowiedzialne ma zadanie. W dodatku takie na długie lata...&nbsp; Był Aniołem Stróżem! A to była jego podopieczna.&nbsp; Śliczna i maleńka.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Pięćdziesiąt&nbsp; cztery centymetry i 3350 gramów szczęścia!

f1c3a0f0-d2b7-11eb-826f-91a75ef172f0

0f863080-d2b8-11eb-826f-91a75ef172f0

ed5801a0-67c8-11eb-8b1d-ad78bfd89772

&nbsp; &nbsp; &nbsp;

Po kilku dniach&nbsp;Marynia&nbsp;wróciła z Mamą do domu. Aniołek zakasał rękawy. Miał teraz pełne ręce roboty!&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Pomagał małej Maryni poznawać świat, śpiewał jej przed snem niebiańskie kołysanki, opowiadał ciekawe historie, czule przytulał, gdy ta się niepokoiła. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Dziewczynka okazała się mądrą i pojętną „uczennicą”. Szybko zdobywała nowe umiejętności. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Wkrótce Rodzice zobaczyli pierwszy uśmiech córeczki. a później jej pierwszy samodzielny krok.&nbsp;Emuriela szczególnie uradował ten pierwszy krok. &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Wspaniale,&nbsp;Marysiu! Jestem z Ciebie bardzo dumny. Pamiętaj, już zawsze będę z Tobą. I razem wiele się jeszcze nauczymy.&nbsp;&nbsp;

875770d0-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

fea3f2c0-5b2f-11eb-b216-cd1b32806f47

8da583f0-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

8fd905c0-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

94b5d5a0-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

4e74bc20-67ca-11eb-8b1d-ad78bfd89772

 Pięćdziesiąt&nbsp; cztery centymetry i 3350 gramów szczęścia!

podstawowa

111-E1_Dz_TW_P

1151aaa0-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

1970c090-d292-11eb-893a-37928cd9f0b5

7add2510-d2bc-11eb-923f-1348c57fceb0

Szczęścia, radości i Miłości!

324b4500-3da3-11ec-997d-a5dbe33a5332

73ee1520-e6ea-11ea-9a6f-2d981584e74b

Hanna i Emuriel

50397520-facb-11eb-a3cb-25ca9d8918e9

Miękka okładka

square_20x20

64249900-5983-11eb-9aec-d3e00dc5509e

Specjalnie dla Hani z okazji jej narodzin opowieść tę napisała Katarzyna Filipek-Herniczek, a zilustrowała Kasia Kukla-Puzoń.
 
Samodzielnie natomiast książkę&nbsp;przygotowała ciocia Ala.

70e3d9b0-d2bb-11eb-923f-1348c57fceb0

cbeb87e0-d2bb-11eb-923f-1348c57fceb0

Kraków, 28 stycznia 2021 r.

10dcda20-fc29-11eb-8bdc-fdb4f05ae5d5

e8ece840-5983-11eb-9aec-d3e00dc5509e

Kochanej Dziewczynce, mama chrzestna

c5d9ec80-3dae-11ec-ab62-7193b950c621

dc8ffaf0-3dae-11ec-ab62-7193b950c621

5e3bd410-fc29-11eb-8bdc-fdb4f05ae5d5

61dfd370-d274-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Aniołek siedział nad brzegiem niebiańskiego strumyka i leniwie moczył stopy. Woda była ciepła, słońce cudownie przygrzewało, ale on nie miał dobrego humoru. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Eh, nudzę się – pomyślał. – Inni mają tyle zajęć i to takich ważnych… A ja? &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Emurielu, co się stało? – Anioł Michał zbliżył się do niego, lekko unosząc się nad chmurką. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek poderwał się na równe skrzydełka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Nic, nic – tylko że… inni mają takie ważne zajęcia, pracują, za coś odpowiadają, a ja… – Emuriel smętnie opuścił głowę i kopnął patyczek. – A ja pomagam wiewiórkom, gdy się posprzeczają, ratuję biedronki, wkładam do gniazd małe ptaszki, gdy z nich powypadają. Chciałbym wreszcie robić coś ważnego. – Emuriel podniósł wzrok&nbsp;i spojrzał na Anioła Michała. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Coś naprawdę ważnego – powtórzył…

ec94c8a0-3da3-11ec-997d-a5dbe33a5332

737d1cd0-fc29-11eb-8bdc-fdb4f05ae5d5

f55834d0-d274-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Anioł Michał się uśmiechnął. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Wszystko jest ważne. Kiedy pomagasz najmniejszemu z najmniejszych to jest to równie ważne, jak pomaganie największemu. Biedronka czy słoń. Nie ma znaczenia. Ważne, że pomagasz… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Ale wiesz, o co mi chodzi… Ja bym chciał się opiekować ludźmi… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, wiem Emurielu. A ty wiesz, że to niezwykła praca – Anioł Michał nie dokończył, bo Emuriel wzbił się w powietrze, zaczął wywijać ósemki. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Wiem, wiem. To wspaniałe zadanie – pomagać człowiekowi, żeby nie upadał, żeby nie zgubił drogi, żeby się nie spóźniał… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to rzeczywiście wspaniałe zadanie, ale bardzo, bardzo odpowiedzialne. Trzeba pomagać, ale nie przeszkadzać… Trzeba być, ale się nie narzucać. Potrafisz tak? – Anioł Michał spojrzał na Emuriela. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – No, no… – Emuriel znów zajął się patyczkiem na ścieżce. – Myślę, że tak…

85c104e0-d278-11eb-a103-4d139088462f

d9bf8c80-fc29-11eb-8bdc-fdb4f05ae5d5

6a0ebf10-d275-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Bardzo się z tego cieszę – opiekun Emuriela się uśmiechnął. – Bo właśnie mam dla Ciebie bardzo ważną wiadomość. Uznaliśmy, że jesteś gotowy… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Gogogotowy? Do czego? Mogę na Ziemię? – Emuriel znów podskoczył, ale uderzył głową w najniższą gałąź drzewa i wpadł do strumyka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;Po chwili zmoknięty, lecz bardzo podekscytowany był na&nbsp;brzegu. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, na Ziemię. Ale taki mokry nie możesz wyruszyć. Zmoczysz swojego podopiecznego – roześmiał się Anioł Michał. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, tak. Zaraz się wysuszę – uradowany aniołek pofrunął szybko w górę i latał przez dłuższą chwilę, póki nie wyschły skrzydełka, włosy i sukienka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Kiedy zdyszany stanął przed swoim opiekunem, Anioł Michał wziął go za rękę i poprowadził do bramy.

2f65e2e0-3da4-11ec-997d-a5dbe33a5332

372f12f0-fc2a-11eb-8bdc-fdb4f05ae5d5

c37df2f0-d275-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel spojrzał w dół. Tam na dole toczyło się życie. Życie na Ziemi. Tylu ludzi, tyle zdarzeń. Dziewczynka szukała w parku pieska, który zaginął. Staruszka nie wiedziała, jak przejść przez ruchliwą ulicę; ktoś jeździł na rowerze. Oj, trochę za szybko. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel się przestraszył i&nbsp;zasłonił oczy: &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Czy ja sobie poradzę? Może jeszcze nie? Czy będę wiedział, co robić? &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Nie martw się, będziesz. Każdy Anioł Stróż to wie – Anioł Michał poklepał aniołka po ramieniu, a potem założył Emurielowi łańcuszek na szyję… – Proszę, jest twój. Od dzisiaj jesteś Aniołem Stróżem. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – A kogo? Kogo będę pilnował? Skąd będę wiedział, że to ten człowiek? – zapytał cichutko. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Tym się nie martw, od razu będziesz wiedział. Bycie Aniołem Stróżem to dar. Na pewno rozpoznasz…

ee9c2000-fc29-11eb-8bdc-fdb4f05ae5d5

25185630-fc2a-11eb-8bdc-fdb4f05ae5d5

11c18080-d276-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel westchnął i wyszedł za bramę. Cieszył się bardzo, ale martwił zarazem, czy podoła tak odpowiedzialnemu zadaniu. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Chwilę później był na Ziemi. Wędrował ulicami miasta. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Zajrzał do kawiarni i do księgarni. Przyglądał się przechodniom. Jedni się dokądś spieszyli, a inni nie. Jedni się uśmiechali, inni nie… &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek lubił być wśród ludzi. Lubił gwar rozmów, śmiechy… Uwielbiał te swoje niespieszne wędrówki. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Wędrował długo, zaglądał w przeróżne zakamarki. Wiedział, że wszędzie można znaleźć coś ciekawego: a&nbsp;to wspaniała kamienica, a to ciekawy kościół, a czasami zwykła, mała rzecz. O, jak chociażby, ta stara pompa! &nbsp; &nbsp; &nbsp; W końcu zmęczony przysiadł na ławce. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Tak… mógłby patrzeć na ten świat godzinami. Mógłby, ale musi już iść… Tylko dokąd?

06a95a00-fc2a-11eb-8bdc-fdb4f05ae5d5

51d01730-fc2a-11eb-8bdc-fdb4f05ae5d5

3087a7f0-d277-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; I nagle usłyszał TEN dźwięk. Najpierw cichy, a&nbsp;potem wszechogarniający…. Tak, teraz nie miał wątpliwości, to jest krzyk powitania. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel szybciutko pofrunął w kierunku, skąd napływał ten dźwięk. Do Szpitala. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Przysiadł, jak gołąb, na parapecie. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to tutaj – pomyślał i uśmiechnął się. Najpierw popatrzył sobie z daleka, ale po chwili odważył się i wszedł do środka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Usiadł na krawędzi szpitalnego łóżka i podziwiał: podziwiał małą istotę, która witała się z Rodzicami, tak jak potrafiła. Krzykiem. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel podfrunął całkiem bliziutko. Mama i tata wpatrywali się w swoją córeczkę. Aniołek też się wpatrywał. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Był poranek 20 lipca 2020 roku, godzina 6.05.

78a31060-e8b1-11eb-97ee-df504a6d19ed

309488c0-3dad-11ec-abd3-7918a68c8e28

41f7de90-3dae-11ec-bc02-8b91be0ffc5c

180d9a50-5981-11eb-9aec-d3e00dc5509e

&nbsp; &nbsp; &nbsp;– Witaj, Haniu (nie pojmował skąd wie, jak ma na&nbsp;imię ta mała dziewczynka, ale&nbsp;wiedział), jestem Emuriel, twój Anioł Stróż. Będę z&nbsp;Tobą przez całe życie i&nbsp;zobaczysz, wszystkiego Cię nauczę.&nbsp;To&nbsp;jest mama –&nbsp;Justyna.&nbsp; To tata –&nbsp;Mateusz. Prawda, że wspaniali? Chyba już się w&nbsp;Tobie zakochali. Spójrz, jak na&nbsp;Ciebie patrzą. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Będę z&nbsp;Tobą zawsze. Nauczę Cię łapać zabawki, ciągnąć mamę za włosy i&nbsp;tatę za&nbsp;nos… Będę Cię trzymał za rękę, kiedy spróbujesz wstać, razem nauczymy się mówić. Pokażę Ci wszystkie kolory świata, zapachy, kwiaty, motyle... &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel opowiadał i&nbsp;opowiadał, a&nbsp;Haniutek słuchała i&nbsp;słuchała, aż w&nbsp;końcu zasnęła… Aniołek uśmiechnął się delikatnie, ucałował Hanię w&nbsp;małe&nbsp;czółko i&nbsp;ponownie przysiadł na&nbsp;krawędzi łóżeczka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Był Aniołem Stróżem! A&nbsp;to była jego podopieczna. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Śliczna i maleńka.&nbsp;Pięćdziesiąt centymetrów i 2980&nbsp;gramów&nbsp;szczęścia!&nbsp;

d7faf1e0-5982-11eb-9aec-d3e00dc5509e

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Po kilku dniach Hania wróciła z Mamą do domu. Aniołek zakasał rękawy. Miał teraz pełne ręce roboty! &nbsp; &nbsp; &nbsp; Pomagał małej Hani poznawać świat, śpiewał jej przed snem niebiańskie kołysanki, opowiadał ciekawe historie, czule przytulał, gdy ta się niepokoiła. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Dziewczynka okazała się mądrą i pojętną „uczennicą”. Szybko zdobywała nowe umiejętności. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Wkrótce Rodzice zobaczyli pierwszy uśmiech Hani, a później jej pierwszy samodzielny krok. Emuriela szczególnie uradował ten pierwszy krok. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Wspaniale, Haniu!. Jestem z Ciebie bardzo dumny. Pamiętaj, już zawsze będę z Tobą. I razem wiele się jeszcze nauczymy.

999cd3f0-fc2a-11eb-8bdc-fdb4f05ae5d5

863e54f0-fc2a-11eb-8bdc-fdb4f05ae5d5

f2086800-3da8-11ec-87b7-753526d0b206

efc8ad90-c72f-11ed-b44a-d17b5d13f6ad

Wstaw tutaj zdjęcie, które ma się znaleźć na okładce. My je na niej umieścimy!

03072170-c730-11ed-b44a-d17b5d13f6ad

Był poranek 20 lipca 2020 roku, godzina 6.05.

Pięćdziesiąt centymetrów i 2980&nbsp;gramów

wersja rozszerzona

219-E1_DZ_MO_R

Niech malutka rośnie zdrowa i niech zawsze ma wiele powodów do radości.

b380f100-5b2d-11eb-b216-cd1b32806f47

c82e4080-d2b5-11eb-966b-530d052e2bd8

b06977d0-5b2d-11eb-b216-cd1b32806f47

5cdbaff0-ccf1-11ee-a047-574d706d3390

c9fbcb30-5b2d-11eb-b216-cd1b32806f47

Specjalnie dla Marysi&nbsp;z okazji jej narodzin opowieść tę napisała Katarzyna Filipek-Herniczek, a zilustrowała Kasia Kukla-Puzoń.&nbsp; Natomiast samodzielnie&nbsp;przygotowała ciocia Mania.&nbsp;&nbsp;

Kraków, 21 marca 2021

7b374720-5ef9-11eb-abd5-8fc7141a1331

b87792a0-c718-11ed-b8a3-0396189ea264

Marysia i Emuriel

39d840a0-facf-11eb-810b-71d2eb86047c

1d299620-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

23262de0-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Wiem, wiem. To wspaniałe zadanie – pomagać człowiekowi, żeby nie upadał, żeby nie zgubił drogi, żeby się nie spóźniał… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to rzeczywiście wspaniałe zadanie, ale bardzo, bardzo odpowiedzialne. Trzeba pomagać, ale nie przeszkadzać… Trzeba być, ale się nie narzucać. Potrafisz tak? – Anioł Michał spojrzał na Emuriela. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – No, no… – Emuriel znów zajął się patyczkiem na ścieżce. – Myślę, że tak… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Bardzo się z tego cieszę – opiekun Emuriela się uśmiechnął. – Bo właśnie mam dla Ciebie bardzo ważną wiadomość. Uznaliśmy, że jesteś gotowy…

612c0060-facf-11eb-810b-71d2eb86047c

3b3e3d50-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

b05e0ca0-facf-11eb-9fcb-0de4038a030d

cabbc650-facf-11eb-9fcb-0de4038a030d

4c739ac0-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Chwilę później był na Ziemi. Wędrował ulicami miasta. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Zajrzał do kawiarni i do księgarni. Przyglądał się przechodniom. Jedni się dokądś spieszyli, a inni nie. Jedni się uśmiechali, inni nie… Aniołek lubił być wśród ludzi. Lubił gwar rozmów, śmiechy… Uwielbiał te swoje niespieszne wędrówki. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Wędrował długo, zaglądał w przeróżne zakamarki. Wiedział, że wszędzie można znaleźć coś ciekawego: a&nbsp;to wspaniała kamienica, a to ciekawy kościół, a czasami zwykła, mała rzecz. O, jak chociażby, ta stara pompa! &nbsp; &nbsp; &nbsp;W końcu zmęczony przysiadł na ławce. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Tak…, mógłby patrzeć na ten świat godzinami. Mógłby, ale musi już iść… Tylko dokąd?

54ffdbb0-d29b-11eb-a5b6-cb5768469f9a

63c23fb0-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

&nbsp; &nbsp; &nbsp; I nagle usłyszał TEN dźwięk. Najpierw cichy, a&nbsp;potem wszechogarniający…. Tak, teraz nie miał wątpliwości, to jest krzyk powitania. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel szybciutko pofrunął w kierunku, skąd napływał ten dźwięk. Do szpitala. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Przysiadł, jak gołąb, na parapecie. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to tutaj – pomyślał i uśmiechnął się. Najpierw popatrzył sobie z daleka, ale po chwili odważył się i wszedł do środka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Usiadł na krawędzi szpitalnego łóżka i podziwiał: podziwiał małą istotę, która witała się z Rodzicami, tak jak potrafiła. Krzykiem. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel podfrunął całkiem bliziutko. Mama i tata wpatrywali się w swoją córeczkę. Aniołek też się wpatrywał. &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;Był 8 kwietnia 2020 roku, godzina 2:20.&nbsp;

e9bd2e70-e8bb-11eb-aa27-3bb58bda5ef6

ecb81660-fc2c-11eb-867e-e93479e2295f

3440fb80-3d98-11ec-b2de-09aaad9c86cc

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Witaj, Marysiu (nie pojmował skąd wie, jak ma na imię ta mała dziewczynka, ale wiedział), jestem Emuriel, twój Anioł Stróż. Będę z Tobą przez całe życie i zobaczysz, wszystkiego Cię nauczę.&nbsp;

To jest mama –&nbsp;Marlena.&nbsp; A to tata –&nbsp;Karol.

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Prawda, że wspaniali? Chyba już się w&nbsp;Tobie zakochali. Spójrz, jak na Ciebie patrzą. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Będę z Tobą zawsze. Nauczę Cię łapać zabawki, ciągnąć mamę za włosy i tatę za nos… Będę Cię trzymał za rękę, kiedy spróbujesz wstać, razem nauczymy się mówić. Pokażę Ci wszystkie kolory świata, zapachy, kwiaty, motyle. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel opowiadał i opowiadał, a Marysia słuchała i słuchała, aż w końcu zasnęła…

cc97f150-d2b7-11eb-826f-91a75ef172f0

6b8a45b0-3d98-11ec-b2de-09aaad9c86cc

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek westchnął głęboko. Był poruszony oraz wzruszony. Teraz czuł, jak odpowiedzialne ma zadanie. W dodatku takie na długie lata...&nbsp; Był Aniołem Stróżem! A to była jego podopieczna.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Śliczna i maleńka.&nbsp;&nbsp;Pięćdziesiąt&nbsp; cztery centymetry i 3350 gramów szczęścia!

&nbsp; &nbsp; Po kilku dniach&nbsp;Marynia&nbsp;wróciła z Mamą do domu. Aniołek zakasał rękawy. Miał teraz pełne ręce roboty!&nbsp;&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;Pomagał małej Maryni poznawać świat, śpiewał jej przed snem niebiańskie kołysanki, opowiadał ciekawe historie, czule przytulał, gdy ta się niepokoiła. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Dziewczynka okazała się mądrą i pojętną „uczennicą”. Szybko zdobywała nowe umiejętności. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Wkrótce Rodzice zobaczyli pierwszy uśmiech córeczki. a później jej pierwszy samodzielny krok.&nbsp;Emuriela szczególnie uradował ten pierwszy krok. &nbsp; &nbsp;– Wspaniale,&nbsp;Marysiu! Jestem z Ciebie bardzo dumny. Pamiętaj, już zawsze będę z Tobą. I razem wiele się jeszcze nauczymy.&nbsp;&nbsp;

c9947750-c71e-11ed-b8a3-0396189ea264

rozszerzona

220-E1_Dz_TW_R

f36ab680-d291-11eb-893a-37928cd9f0b5

f54b9820-5695-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

tektura

Tektura

Specjalnie dla Hani z okazji jej narodzin opowieść tę napisała Katarzyna Filipek-Herniczek, a zilustrowała Kasia Kukla-Puzoń.&nbsp;
 
Samodzielnie natomiast&nbsp; książkę&nbsp;przygotowała ciocia Ala.

d710d350-3e2c-11ec-9056-99d0024179a3

ea40a130-3e2c-11ec-9056-99d0024179a3

0a41d620-3e2d-11ec-9056-99d0024179a3

39c38c90-3e2d-11ec-9056-99d0024179a3

56b65c40-fad2-11eb-98cc-b9e20e99003a

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Aniołek siedział nad brzegiem niebiańskiego strumyka i leniwie moczył stopy. Woda była ciepła, słońce cudownie przygrzewało, ale on nie miał dobrego humoru. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Eh, nudzę się – pomyślał. – Inni mają tyle zajęć i to takich ważnych… A ja? &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Emurielu, co się stało? – Anioł Michał zbliżył się do niego, lekko unosząc się nad chmurką. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek poderwał się na równe skrzydełka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Nic, nic – tylko że… inni mają takie ważne zajęcia, pracują, za coś odpowiadają, a ja… – Emuriel smętnie opuścił głowę i kopnął patyczek. – A ja pomagam wiewiórkom, gdy się posprzeczają, ratuję biedronki, wkładam do gniazd małe ptaszki, gdy z nich powypadają. Chciałbym wreszcie robić coś ważnego. – Emuriel podniósł wzrok&nbsp;i spojrzał na Anioła Michała. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Coś naprawdę ważnego – powtórzył…

621ebd70-fad2-11eb-98cc-b9e20e99003a

1180f880-5340-11ec-a61d-29bed4773ff1

f26b0c30-fad2-11eb-98cc-b9e20e99003a

0ac52db0-fad3-11eb-98cc-b9e20e99003a

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Bardzo się z tego cieszę – opiekun Emuriela się uśmiechnął.&nbsp;– Bo właśnie mam dla Ciebie bardzo ważną wiadomość. Uznaliśmy, że jesteś gotowy… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Gogogotowy? Do czego? Mogę na Ziemię? – Emuriel znów podskoczył, ale uderzył głową w najniższą gałąź drzewa i wpadł do strumyka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;Po chwili zmoknięty, lecz bardzo podekscytowany był na&nbsp;brzegu. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, na Ziemię. Ale taki mokry nie możesz wyruszyć. Zmoczysz swojego podopiecznego – roześmiał się Anioł Michał. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, tak. Zaraz się wysuszę – uradowany aniołek pofrunął szybko w górę i latał przez dłuższą chwilę, póki nie wyschły skrzydełka, włosy i sukienka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Kiedy zdyszany stanął przed swoim opiekunem, Anioł Michał wziął go za rękę i poprowadził do bramy.