Kazimiera Woźniak

Pan Zamku na Melsztynie, a Zakliczyn

Pan zamku na Melsztynie, a Zakliczyn

Dziś piękny ZAKLICZYN dzieci odwiedzamy, z ciekawa legendą z dawna powiązany. Przy Dunajca prawym brzegu położony. w otoczeniu wzniesień i wzgórz zalesionych

Przed wiekami dziedzic zamku na Melsztynie rozkazał swej świcie, oddanej drużynie wszystko przygotować na wyjście ze zamku, pójdą do Osady o wczesnym poranku. Pan pragnął zobaczyć jak żyją poddani, dotąd był zajęty, nie miał czasu dla nich. Dyplomata, poseł z niego doceniany, Władysława Łokietka druh bardzo oddany.

Dziś piękny ZAKLICZYN dzieci odwiedzamy, z ciekawa legendą z dawna powiązany. Przy Dunajca prawym brzegu położony. w otoczeniu wzniesień i wzgórz zalesionych

Na odludziu w zamku nudził się gdy wracał, chciał być między ludźmi, zapytać czy praca którą wykonują daje utrzymanie, a było to butów szycie, naprawianie. Zamek na klucz zamknął i ruszył ze świtą szli lasem, polami, drogą nie ubitą. Przy Dunajca drugim brzegu przystanęli gdyż doszli do celu, tu Osadę mieli.

Włościanie na widok Spytka się skłonili, do chat zapraszali, suto ugościli. Obchód się przedłużył gdyż biesiadowali i o swym rzemiośle relacje zdawali.

Skórami, obuwiem panu się chwalili, które to w najdalsze strony roznosili. Galicji sięgały ich wędrówki piesze, z butami na plecach, od wiosny po jesień. Dziedzic, słuchał włościan z ogromną uwagą, wielce rad częstował się podaną strawą. Przy rozstaniu butów kosz cały mu dali, na kolejną wizytę z serca zapraszali.

Podczas pożegnania klucze do wartowni pan zgubił nie czując, tak byli rozmowni. Udał się do zamku, lecz nie mógł się dostać, wrócił do Osady aby temu sprostać.

Zarządził by klucza poddani szukali, i wespół z dziedzicem w każdy kąt zerkali. Kiedy klucz znaleźli pan uradowany, rzekł, gród ten „zakluczym” niech będzie nazwany.

Tutaj pan za kluczem chodził przed wiekami, a nazwę mieszkańcy zmieniali latami. Z „zakluczym” przemienił się w ZAKLICZYN nazwę, tą legendę dzieci niechże zna z was każde.

Zarządził by klucza poddani szukali, i wespół z dziedzicem w każdy kąt zerkali. Kiedy klucz znaleźli pan uradowany, rzekł, gród ten „zakluczym” niech będzie nazwany.

Tutaj pan za kluczem chodził przed wiekami, a nazwę mieszkańcy zmieniali latami. Z „zakluczym” przemienił się w ZAKLICZYN nazwę, tą legendę dzieci niechże zna z was każde.

K.Woźniak

Po zamku w Melsztynie ruiny zostały, ich mury po cichu jak gdyby szeptały o zamieszkałych tu: Spytku, jego rodach i o Świętej Kindze kiedy była młoda.

Ocena	5 / 5
Liczba stron	10
Data utworzenia	9 października 2015
Popularność

Umieść książkę na swojej stronie

Skopiuj poniższy kod HTML i wklej go na swojej stronie:

Kazimiera Woźniak

Pan Zamku na Melsztynie, a Zakliczyn

Umieść książkę na swojej stronie

Podziel się!