Opowieść o wielkich skarbach w lochach zamku Tenczyn w Rudnie.

Już od dawien dawna wszyscy sobie  przekazują, że w lochach warowni Tenczyn skarby się znajdują. Wielu śmiałków o nich marzy do dnia dzisiejszego, lecz jak dotąd nikt nie posiadł bogactwa owego.

Rozpowiadają że skarbów same diabły chronią, pod postacią psów każdego z piwnicy przegonią. Do tego w stalowych zbrojach zjawy spacerują, skrzypią, chrzęszczą i wielki strach w zamku wywołują. 

Pewien odważny młodzieniec marzył posiąść skarby.Choć kmiecie mu odradzali, on z natury twardy jak postanowił tak zrobił, wybrał się wieczorem wybałuszał swoje oczy, a miał dosyć spore.Księżyc jakby jaśniej świecił mu by widział drogę,i chociaż słyszał trzeszczenie to z nogi na nogę 

szedł pewnie, gdyż nie czuł strachu, kiedy Nagle z dala,ujrzał trzy psy bardzo groźne, ale on mądrala,pogładził je i potulne od razu się stały,tuż przy nich pełne komody od złota błyszczały.Pomyślał, że pójdzie dalej, tam są kosztowności,biżuteria i klejnoty, ileż ma radości!

Wtem psy buldogi ogromne przed nim się zjawiły,szczerzyły zęby, szczekały, lecz on nie strachliwy. Przemówił do nich łagodne i usiadły grzecznie,pomyślał dojdzie do trzeciej piwnicy bezpiecznie.

rety!!!

Pewny siebie i kuszony pełnym lochem złota kroczy, a przed nim wąż wstrętny wije się i miota. Jest też drugi oraz trzeci, a młodzieniec wtedy krzyknął z przerażenia, rety!!! – i narobił biedy. Węże oraz skarby znikły przez strach okazany, wracał z lochów po omacku na ciemność skazany.