Bajkopisarze

"Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo ty jesteś ze mną" - psalm 23

Końcówka lipca zapowiadała przepiękną aurę. Słoneczne, upalne i długie letnie dni tworzyły idealne warunki do szalonej zabawy. Znajoma nam Drużyna Marzeń, czyli Aniołowie Stróże Feliks, Elwirka, Maurycy i Hania łapały chwilę oddechu tylko wtedy, kiedy ich podopieczni Mati, Maja i Michałek (zwani bliźniakami) i Madzia (zwana Lalą) zamykały oczka, pogrążając się we śnie. Dzieciaczki, które nazwały się Ekipą Żółtego Liścia były zawsze pełne energii i szalonych pomysłów. Aniołki dwoiły się i troiły, aby ustrzec swoich podopiecznych przed nieszczęściem i cierpieniem. Trzeba przyznać, że wypełniały swoje obowiązki wzorowo, a Archanioł Michał był z nich bardzo dumny.

Był jednak aniołek, którego zachowanie nie zawsze budziło aprobatę Archanioła Michała. Ksawery był bardzo radosnym i żywiołowym aniołkiem, ale bywał jednocześnie dość niefrasobliwy i beztroski. Kiedy Feliks, Elwirka, Maurycy i Hania latali co sił w skrzydełkach za swoją Ekipą, Ksawery wołał ich do zabawy lub zwyczajnie towarzyszenia na chmurce. Niekiedy miało to swoje konsekwencje: pod nieuwagę Hani, Lala spadła z rowerka i rozbiła sobie wargę.

Innym razem, Ksawery zagadał Feliksa i Mati rozbił głowę, którą trzeba było szyć. Nasze aniołki bardzo przeżywały te sytuacje.

Końcówka lipca zapowiadała przepiękną aurę. Słoneczne, upalne i długie letnie dni tworzyły idealne warunki do szalonej zabawy. Znajoma nam Drużyna Marzeń, czyli Aniołowie Stróże Feliks, Elwirka, Maurycy i Hania łapały chwilę oddechu tylko wtedy, kiedy ich podopieczni Mati, Maja i Michałek (zwani bliźniakami) i Madzia (zwana Lalą) zamykały oczka, pogrążając się we śnie. Dzieciaczki, które nazwały się Ekipą Żółtego Liścia były zawsze pełne energii i szalonych pomysłów. Aniołki dwoiły się i troiły, aby ustrzec swoich podopiecznych przed nieszczęściem i cierpieniem. Trzeba przyznać, że wypełniały swoje obowiązki wzorowo, a Archanioł Michał był z nich bardzo dumny.
Był jednak aniołek, którego zachowanie nie zawsze budziło aprobatę Archanioła Michała. Ksawery był bardzo radosnym i żywiołowym aniołkiem, ale bywał jednocześnie dość niefrasobliwy i beztroski. Kiedy Feliks, Elwirka, Maurycy i Hania latali co sił w skrzydełkach za swoją Ekipą, Ksawery wołał ich do zabawy lub zwyczajnie towarzyszenia na chmurce. Niekiedy miało to swoje konsekwencje: pod nieuwagę Hani, Lala spadła z rowerka i rozbiła sobie wargę. Innym razem, Ksawery zagadał Feliksa i Mati rozbił głowę, którą trzeba było szyć. Nasze aniołki bardzo przeżywały te sytuacje. Płacząc, wyrzucały sobie "Jestem do niczego, nie zasługuję na to, aby być Aniołem Stróżem". Na nic zdawały się słowa pocieszenia Archanioła Michała.

Tymczasem, pewniej pięknej słonecznej soboty, 27 lipca, Archanioł otrzymał wiadomość, że tego dnia pojawi się na świecie kolejny członek rodziny naszej Ekipy Żółtego Liścia. Podekscytowani rodzice, Edytka i Arek, udali się właśnie do szpitala, gdzie mieli przywitać długo wyczekiwanego synka, Olusia. Oboje przygotowywali się na ten moment od wielu miesięcy. Archanioł Michał stanął przed ważnym wyborem kolejnego Anioła Stróża. Nie mógł być on przypadkowy, jak każde dziecko, Oluś musiał otrzymać idealnie dopasowanego opiekuna. Archanioł tym razem zaskoczył wszystkich swoim wyborem. Moment, w którym ogłosił swoją decyzję, że to właśnie Ksawery zostanie opiekunem Olunia był wyjątkowo burzliwy.

W szpitalu w Krakowie emocje sięgały zenitu, Edytka

i Arek już nie mogli doczekać się, kiedy zobaczą swojego synka, a z kolei nasze aniołki przekrzykiwały się w argumentach przeciwko temu pomysłowi. Archanioł uniósł wzrok ku górze i spokojnym głosem powiedział:

- Zaufajcie mi. Jestem pewien, że Ksawery nauczy się od was odpowiedzialności, sumienności i rzetelności.

Nasze aniołki wkrótce miały się dowiedzieć, że i one mogły nauczyć się czegoś wyjątkowego od nowego kolegi. Sam Ksawery również wydawał się być zaskoczony tą decyzją, ale pokornie udał się do krakowskiego szpitala, gdzie wraz z przyszłymi rodzicami czekał na ten wyjątkowy moment. Kiedy nadszedł, a było to dokładnie o 13.50, Edytkę i Arka zalała fala wielkiej ulgi i nieopisanego szczęścia, a dla Ksawerego wszystko nagle stało się jasne. W tym momencie jakaś nadprzyrodzona siła uświadomiła mu, że on i nowonarodzony chłopiec są sobie przeznaczeni. Wiedział, że nie będzie idealnym Aniołem Stróżem i to było jego największą siłą.

- Wiem, że nie będę w stanie ustrzec cię przed wszystkimi błędami i trudnościami, zupełnie jak twoi rodzice. Będziesz się potykał i upadał. Obiecuję ci jednak, że zawsze będę przy tobie, aby pomóc ci wstać i iść dalej.

I tak właśnie było od pierwszych chwil, kiedy Oluś wraz z rodzicami opuścił szpital. Pierwsze tygodnie były skokiem w nieznane dla wszystkich. Edytka i Arek robili wszystko, aby zapewnić swojemu synkowi jak najlepszą opiekę, otaczając Go miłością i troską. Ksawery był blisko Olunia, dla którego świat poza brzuszkiem mamy był głośny, jasny, czasami gorący, innym razem zimny. Pozostałe aniołki obserwowały swojego kolegę i mimo tego, że były bardziej doświadczone, zrozumiały, dlaczego wybór padł właśnie na niego. Od Ksawerego mogły nauczyć się, że nie tylko ogrom miłości, troski i odpowiedzialności w opiece nad dzieckiem czyni nas idealnym opiekunem. Świadomość, że nie można być wszechobecnym i wszechwiedzącym tworzy przestrzeń dla akceptacji błędów swoich i małego małego człowieka.

I tak właśnie było od pierwszych chwil, kiedy Oluś wraz z rodzicami opuścił szpital. Pierwsze tygodnie były skokiem w nieznane dla wszystkich. Edytka i Arek robili wszystko, aby zapewnić swojemu synkowi jak najlepszą opiekę, otaczając Go miłością i troską. Ksawery był blisko Olunia, dla którego świat poza brzuszkiem mamy był głośny, jasny, czasami gorący, innym razem zimny. Pozostałe aniołki obserwowały swojego kolegę i mimo tego, że były bardziej doświadczone, zrozumiały, dlaczego wybór padł właśnie na niego. Od Ksawerego mogły nauczyć się, że nie tylko ogrom miłości, troski i odpowiedzialności w opiece nad dzieckiem czyni nas idealnym opiekunem. Świadomość, że nie można być wszechobecnym i wszechwiedzącym tworzy przestrzeń dla akceptacji błędów swoich i małego człowieka. Dzięki temu Ksawery mógł dać Olusiowi siłę, pewność siebie i wzmacniać jego poczucie własnej wartości, aby mógł uczyć się na błędach i wyciągać z nich cenne lekcje. Ksawery akceptując swoje niedoskonałości stał się idealnym stróżem dla Olusia oraz przykładem dla pozostałych aniołków z Drużyny Marzeń, które już nigdy nie powiedziały o sobie, że są beznadziejne i nie nadają się do swojej roli.

W dniu Chrztu Świętego, 11 stycznia 2025 roku, wokół Olunia i jego rodziców zebrała się cała rodzina: babcie Marysia i Gosia, dziadkowie Kaziu i Andrzej, ciocie Ania, Kasia i Agnieszka, wujkowie Piotr, Marcin i Łukasz oraz szaleni kuzyni Mikołaj, Mati, Maja, Michałek i Madzia. Ksawery czuł spokój, ponieważ wiedział, że tak liczna i kochająca rodzina otoczy nowego członka miłością i zrozumieniem, wspierając rodziców w wychowaniu Go na mądrego, dobrego i wrażliwego człowieka.

Ocena	0 / 0
Liczba stron	14
Data utworzenia	10 listopada 2024
Popularność

Anna Ziegelheim

Oluś i Jego Anioł Stróż 1

Umieść książkę na swojej stronie

Anna Ziegelheim

Oluś i Jego Anioł Stróż 1

Umieść książkę na swojej stronie

Podziel się!