Bajka o niepokonanym rycerzu .

Nasza opowieść rozpoczyna się w miasteczku , mimo , że małym , ale bardzo sławnym . Ze względu na wielkiego rycerza , który zamieszkiwał tamtejsze okolice . Był on wysoki , silny , z dużym umięśnieniem . Był po prostu ideałem dla wszystkich i wszyscy go podziwiali za to jak ponoć kiedyś pokonał wielkiego smoka , ziejącego ogniem i tupiącego tam mocno , że aż mury się waliły . Lecz jak wiemy legendy lub plotki nie zawsze są prawdą , no może mają w sobie coś co się działo na prawdę , ale nie wszystko , bo nie był to na pewno wielki , groźny smok , lecz co to było na prawdę nikt dokładnie nie wie .

Życie w miasteczku było normalne : codziennie do sklepów przywożono świeży , pachnący chleb z piekarni , każdego ranka dzielny rycerz wychodził przed swój mały pałacyk ( który mieszkańcy zbudowali na dowód wdzięczności , za zabicie smoka ) i obserwował co się w miasteczku dzieje . Tak mijały lata Ludzie byli coraz starsi , a dzielny rycerz nadal czuwał nad miastem .

Pewnego dnia do miasteczka zawitał młody chłopiec , imieniem Jakub . Był on niski , ubrany w krótkie spodenki , kolorową bluzkę na krótki rękaw i czapeczkę z daszkiem , był uśmiechnięty i pełen podziwu dla tak wielkiego rycerza . Wszedł przez wielką bramę , prowadzącą na targowicę i zawołał: - Witam wszystkich , przybywam z daleka . Czy ktoś wie , gdzie mogę znaleźć sławnego rycerza ? Ludzie popatrzyli na chłopca , a jeden z nich powiedział : - Chłopcze nasz rycerz mieszka w tamtym pałacyku , na samym środku miasta , myślę , że znajdziesz go bez problemu . Mówiąc to mężczyzna podszedł do jednego ze straganów na targowicy , a Jakub ruszył w stronę pałacyku . Nieznajomy mężczyzna miał rację , chłopiec trafił tam bez trudu .

Teraz trzeba jeszcze było wejść na samą górę , czyli przejść 20 pięter . Jakub po 10 minutach był już na górze i wchodząc do komnaty zawołał : - Witaj dzielny rycerzu . Po chwili drzwi się otworzyły , a w nich stanął mężczyzna : z niewielkim zarostem na twarzy , w zwykłym ubraniu i laczkach . Jakub spojrzał na niego , a potem powiedział : - Dzień dobry , czy to pan jest tym sławnym rycerzem ? - Tak . Odpowiedział . - Więc , jeśli tak to gdzie jest pana lśniąca zbroja , miecz i tarcza ? - No wiesz , zakładam ją gdy wychodzę na publiczne spotkania , a teraz ją zdjąłem . - Skoro jest pan tym dzielnym rycerzem to czy nie powinien pan służyć królowi ? - Służę mieszkańcom miasteczka i to mi wystarcza , ale dość już o mnie . Powiedz kim jesteś ? - Jestem Jakub , chłopiec i syn króla Wilhelma . Rycerz spojrzał na chłopca i powiedział : - Skoro jesteś księciem to gdzie masz koronę ?

- Koronę noszę na balach , a na co dzień chodzę tak jak teraz . - Aha , więc tak jak ja . A powiedz mi jeszcze , dlaczego tu przybyłeś ? - Bo , chciałem sprawdzić czy rycerze są na co dzień tacy dumni i dzielni jak publicznie . - I co teraz , co sądzisz o rycerzach ? - Sądzę , że są normalnymi ludźmi , tak jak ja . Jestem co prawda królewiczem, ale tylko w zamku i wtedy , gdy trzeba , a tak w ogóle to jestem takim samym człowiekiem ja wszyscy . - Mądrze mówisz Jakubie i myślę , że masz rację , ale co mam zrobić ja już taki jestem . Zawsze publicznie jestem dumny i dzielny , a tak naprawdę to jestem trochę tchórzliwy . - Bądź sobą rycerzu i nie udawaj kogoś kim nie jesteś . - A jeśli ludzie mnie odrzucą ? I nie będą mnie już szanować , ani lubić ? - Będą Cię szanować , za szczerość i uwagę jaką im poświęcasz .

I tak dzielny i odważny rycerz nauczył się czegoś od małego chłopca . Koniec