Agata Wyskoczyńska

RYMOWANKI DLA SYNKA

AGATA WYSKOCZYŃSKA

R Y M O W A N K I

D L A

S Y N K A

CZ.1

NIOSĄ MNIE NÓŻKI PO TYM BOŻYM ŚWIECIE,

A GDZIE JUŻ BYŁEM TO NAWET NIE WIECIE,

WIĘC WAM OPOWIEM, ALE KRÓCIUTKO:

PO ZIELONEJ TRAWCE CHODZIŁEM WOLNIUTKO,

I PO MAŁYCH KAMYCZKACH, CHOĆ TROCHĘ BOLAŁO,

I PO ŻÓŁTYM PIASKU SIĘ FAJNIE SKAKAŁO.

A GDY PO KAŁUŻY NIEŚMIAŁO STĄPAŁEM,

TO PRAWIE CAŁY SIĘ PRZY TYM SKĄPAŁEM!

I TYLE. KONIEC. NIC WAM JUŻ NIE POWIEM.

IDĘ SPAĆ, BY NÓŻKI ODPOCZĘŁY SOBIE.

NIOSĄ MNIE NÓŻKI PO TYM BOŻYM ŚWIECIE,

A GDZIE JUŻ BYŁEM TO NAWET NIE WIECIE,

WIĘC WAM OPOWIEM, ALE KRÓCIUTKO:

PO ZIELONEJ TRAWCE CHODZIŁEM WOLNIUTKO,

I PO MAŁYCH KAMYCZKACH, CHOĆ TROCHĘ BOLAŁO,

I PO ŻÓŁTYM PIASKU SIĘ FAJNIE SKAKAŁO.

A GDY PO KAŁUŻY NIEŚMIAŁO STĄPAŁEM,

TO PRAWIE CAŁY SIĘ PRZY TYM SKĄPAŁEM!

I TYLE. KONIEC. NIC WAM JUŻ NIE POWIEM.

IDĘ SPAĆ, BY NÓŻKI ODPOCZĘŁY SOBIE.

SAMOCHODZIK I JA

LUBIĘ JEŹDZIĆ SAMOCHODEM.

GDY WIATR WŁOSKI MI ROZWIEWA,

SILNIK WARCZY TAK RADOŚNIE,

A NADE MNĄ SZUMIĄ DRZEWA.

JADĘ PROSTO, TAK PRZED SIEBIE,

KAŻDY MIEJSCA USTĘPUJE,

MÓWIĄC PRZY TYM ZE ZDZIWIENIEM:

MAŁY CHŁOPIEC, A KIERUJE.

A JA SIEDZĘ SOBIE DUMNIE

TAK ZAJĘTY KIEROWANIEM,

BO MÓJ TATA IDZIE ZA MNĄ

I MA ZDALNE STEROWANIE.

MÓJ TATA

Z MOJEGO TATY JEST FAJNY FACET,

KTÓRY NIE LUBI CHODZIĆ W KRAWACIE.

UBIERA DŻINSY I ADIDASY

I ULUBIONĄ SWĄ BLUZĘ W PASY.

ZABIERA PLECAK, APARAT DUŻY,

BY ROBIĆ ZDJĘCIA Z NASZEJ PODRÓŻY.

A WYRUSZAMY NA GÓRSKIE SZLAKI,

OGLĄDAĆ SZCZYTY, NAD NIMI PTAKI,

MYJEMY RĘCE W GÓRSKIM POTOKU,

CHODZIMY RAZEM PO STROMYM STOKU.

KROCZĘ WIĘC Z TATĄ DZIELNIE I DUMNIE,

GDY ŚWIECI SŁOŃCE, GDY JEST POCHMURNIE.

MÓJ TATA PRZECIEŻ TO RÓWNY GOŚĆ

I WSPÓLNYCH WYPRAW

Z NIM NIGDY DOŚĆ!

W KÓŁKO

NARYSOWAŁEM KREDĄ DUŻE KÓŁKO,

BY SIĘ POBAWIĆ Z MOJĄ PRZYJACIÓŁKĄ.

W ŚRODKU WPISYWALIŚMY RÓŻNE SŁOWA

I NOWA ZABAWA BYŁA JUŻ GOTOWA:

I W KÓŁKO SŁOWA TE MÓWILIŚMY,

AŻ W KOŃCU JĘZYK POPLĄTALIŚMY!

GRUSZ-KA --- PIET-RUSZ-KA

MU-CHA --- RZE-ŻU-CHA

PUSZ-KA --- PO-DUSZ-KA

DU-SZEK --- KO-ŻU-SZEK

PSZCZY-NA --- JE-ŻY-NA

SZY-NA --- PIE-RZY-NA

W LUNAPARKU

DZISIAJ SAMOLOTEM CZERWONYM LECIAŁEM

I BŁĘKITNE NIEBO TUŻ NAD SOBĄ MIAŁEM.

WZNOSIŁEM SIĘ DO GÓRY, TO ZNÓW OPADAŁEM

I ZIELONE LISTKI Z WIERZBY URYWAŁEM.

RADOŚCI I ŚMIECHU BYŁO CO NIEMIARA!

TAK JEST W LUNAPARKU, WIĘC CHODŹCIE TU ZARAZ!

NIEPROSZENI GOŚCIE

ODWIEDZILI MNIE DZISIAJ KASZELEK Z KATARKIEM,

NIE PYTALI O ZGODĘ, PRZYSZLI TAK NAD RANKIEM,

USIEDLI W GARDEŁKU, W NOSKU POSKAKALI

I MI SEN SPOKOJNY NAGLE ODEBRALI.

WIĘC SIĘ OBUDZIŁEM I ZACZĄŁEM PŁAKAĆ,

BO MI MOI GOŚCIE ZACZĘLI PRZESZKADZAĆ.

A MAMA MÓWIŁA: PRZED JESIENNĄ PLUCHĄ

UBIERAJ SIĘ CIEPŁO, CHROŃ PRZED ZAWIERUCHĄ.

A JA TEMU NA PRZEKÓR, MAMY NIE SŁUCHAŁEM,

CHODZIŁEM BEZ CZAPKI I BOSO BIEGAŁEM.

I TERAZ MAM DWÓJKĘ GOŚCI NIEPROSZONYCH,

MUSZĘ LEŻEĆ W ŁÓŻKU, ŻEBY ICH WYGONIĆ.

GRYPA

PANI GRYPA DO DRZWI MOICH ZAPUKAŁA.

NIE CHCIAŁEM JEJ WPUŚCIĆ, ALE SIĘ WEPCHAŁA.

WPADŁA DO POKOJU, JAK BURZA GRADOWA,

KRZYCZĄC, ŻE SIĘ PRZED NIĄ NIKT TUTAJ

NIE SCHOWA!!!

WIĘC SZYBKO CYTRYNĘ WYCISNĄŁEM CAŁĄ

I HERBATY Z MIODEM WYPIŁEM NIEMAŁO.

WZIĄŁEM CIEPŁĄ KĄPIEL,

DO ŁÓŻKA WSKOCZYŁEM

I TAK PANIĄ GRYPĘ Z DOMU PRZEGONIŁEM.

STONOGA

O NIEDZIELNYM SPACERZE STONOGA MARZYŁA,

WIĘC OD RAZU SWE BUTKI NA STO NÓG ZMIERZYŁA.

UBIERAŁA W POŚPIECHU, BO SIĘ CIUT SPIESZYŁA

I NIESTETY BUCIKI WSZYSTKIE POMYLIŁA:

CZERWONE Z ZIELONYMI I PRAWE Z LEWYMI,

SPORTOWE Z ZIMOWYMI, NOWE ZE STARYMI.

I GDY WRESZCIE W LUSTERKO STONOGA SPOJRZAŁA

WYKRZYKNĘŁA: "ACH! CO TO?!" I SIĘ POPŁAKAŁA.

I TAK CAŁĄ NIEDZIELĘ BUTKI UBIERAŁA,

BO CIĄGLE COŚ MYLIŁA I CIĄGLE ZMIENIAŁA.

GDY WRESZCIE Z UBIERANIEM SOBIE PORADZIŁA,

WYSZŁA NA TEN SPACEREK, CHOĆ JUŻ NOCKA BYŁA.

MIMO TEGO STONOGA ODWAŻNIE KROCZYŁA,

GDY NAGLE SIĘ POTKNĘŁA, BUTKI POGUBIŁA...

NOCNY HAŁAS

WRONA NA DRZEWIE DUŻYM SIEDZIAŁA,

CIEMNO JUŻ BYŁO, WIĘC PRZYSYPIAŁA.

ZAMKNĘŁA OCZY, SKRZYDŁA ZŁOŻYŁA

I TAK POWOLI, SPOKOJNIE ŚNIŁA.

NAGLE KRZYKNĘŁA: "CO SIĘ TU DZIEJE?!

CO TU TAK GŁOŚNO?! DRZEWO SIĘ CHWIEJE!

A KTÓŻ TO TAKI?! GOŚĆ NIEPROSZONY!"

A TO STONOGA Z POPRZEDNIEJ STRONY.

GDY SIĘ POTKNĘŁA, BUTKI ZGUBIŁA,

ZE ZŁOŚCI HAŁAS TAKI ZROBIŁA...

...i biedna wrona się obudziła.

NIEMĄDRY KRECIK

CAŁKIEM NIEDALEKO,

TUŻ NAD GÓRSKĄ RZEKĄ,

W DOMKU POD SOSNAMI,

MIĘDZY POZIOMKAMI.

MIESZKAŁ KRECIK MAŁY,

TROSZECZKĘ NIEŚMIAŁY.

PRZY KOPCU SWYM SIEDZIAŁ

I CIERPLIWIE CZEKAŁ

NA KOGOŚ BLISKIEGO,

KTO BĘDZIE KOLEGĄ.

AŻ ZJAWIŁ SIĘ KOTEK

O IMIENIU PSOTEK

I NIM KRECIK PISNĄŁ

W KOCIM PYSZCZKU ZNIKNĄŁ.

PRZEDSZKOLAK

GDY DO PRZEDSZKOLA RANO SIĘ BUDZĘ,

PRZEMYWAM OCZKA I NIE MARUDZĘ.

KANAPKĘ Z MIODEM ZAJADAM CAŁĄ,

PIJĘ HERBATKĘ ALBO KAKAO.

I GDY ZJEM SWOJE PIERWSZE ŚNIADANIE,

ZAWSZE DZIĘKUJĘ ZA NIE MEJ MAMIE.

POTEM JEST CZAS NA UBIERANIE,

UMYCIE ZĄBKÓW I UCZESANIE,

I TAK GOTOWY JUŻ JECHAĆ CHCĘ,

BY DO PRZEDSZKOLA NIE SPÓŹNIĆ SIĘ!

ROZTERKI

CHYBA NIE BĘDĘ MATEMATYKIEM,

ANI POETĄ, NI HISTORYKIEM.

NIGDY NIE ZAJMĘ SIĘ TEŻ ŚPIEWANIEM,

GRANIEM NA FLECIE CZY MALOWANIEM.

NIE WIEM KIM BĘDĘ KIEDY DOROSNĘ,

MOŻE AKTOREM, MOŻE SPORTOWCEM,

ALBO PILOTEM, ALBO LEKARZEM...

OJ! SAM JUŻ NIE WIEM. TO CZAS POKAŻE.

A JAK NA RAZIE I TO JEST PEWNE

JESTEM SZCZĘŚLIWYM, CHOĆ MAŁYM DZIECKIEM.

I NIECH TAK BĘDZIE PRZEZ DŁUGIE LATA,

ŻE OBOK MNIE SĄ MAMA I TATA!

MAJSTERKOWICZ

LUBIĘ POMAGAĆ MOJEMU TACIE,

A TO W OGRODZIE, A TO W WARSZTACIE.

TATA NARZĘDZIA WSZYSTKIE WYJMUJE

I PO KOLEI MI POKAZUJE:

MŁOTKI, OBCĘGI I UCINACZKI,

ŁOPATY, KILOF I DUŻE TACZKI.

WIEM, CO TO KIELNIA I BETONIARKA,

DO CZEGO SŁUŻY TACIE SPAWARKA.

UMIEM PRZYKRĘCAĆ NIEDUŻE ŚRUBKI,

MALOWAĆ DESKI I WBIJAĆ SŁUPKI.

TATA NAUCZY I PRZYPILNUJE,

WIĘC FAJNIE Z TATĄ SIĘ MAJSTERKUJE!

ZAKOCHANY ŻUK

W GĄSIENICY MAŁEJ ZAKOCHAŁ SIĘ ŻUK.

PRZYSZEDŁ POD OKIENKO I PUKA PUK,PUK!

CZARNY FRAK PRZYODZIAŁ, ZEBRAŁ BUKIET RÓŻ,

BO CHCIAŁ Z GĄSIENICĄ OD RAZU WZIĄĆ ŚLUB.

LECZ GĄSIENICA NIE WYSZŁA DO ŻUKA,

TYLKO KRZYKNĘŁA: "NIECH PAN JUŻ NIE PUKA!

ZA MĄŻ NIE WYJDĘ JESZCZE, PROSZĘ PANA!

JESTEM ZA MŁODA, CHCĘ BYĆ DALEJ SAMA!"

PAJĄCZKI

TRZY CZARNE PAJĄCZKI W KĄCIKU POKOJU

SIEDZIAŁY NA ŚCIANIE CICHUTKO, W SPOKOJU.

LECZ KIEDY SIĘ DO NICH CO NIECO ZBLIŻYŁEM

W ICH MALUTKICH OCZKACH ŁEZKI ZOBACZYŁEM.

TAK WIĘC ZAPYTAŁEM DLACZEGO SIĘ SMUCĄ,

A ONE MI NA TO, ŻE SIĘ BARDZO NUDZĄ,

ŻE CHCIAŁY SIĘ BAWIĆ, FIGLOWAĆ I WSPINAĆ

LECZ BOLĄ JE NÓŻKI, NIE MOGĄ ICH ZGINAĆ.

PRZEZ OGROMNĄ LUPĘ ZERKNĄŁEM NA NÓŻKI,

W KTÓRE SIĘ WKLEIŁY CUKIERKÓW OKRUSZKI.

KIEDY DELIKATNIE WSZYSTKO WYCZYŚCIŁEM

RAZEM Z PAJĄCZKAMI PO ŚCIANIE CHODZIŁEM!

STRASZNY WIERSZYK

SZCZUR ZĘBY SZCZERZYŁ, AŻ SIĘ JEŻ NAJEŻYŁ.

SROKA SREBRA SKRADŁA, KACZKA TRZCINĘ ZJADŁA.

CZAJKA NA CZATACH STAŁA, PRZED WĘŻEM SIĘ CHOWAŁA.

JASZCZURKA TEŻ SYCZAŁA I ŻMIJĘ ODSTRASZAŁA.

MYSZKA LIŚCIEM SZELEŚCIŁA I TYM WSZYSTKICH WYSTRASZYŁA:

JEŻ ZJEŻONY ŚCIEŻKĄ CZŁAPAŁ, WĄŻ Z WRAŻENIA,

AŻ SKURCZ ZŁAPAŁ.

NICPOŃ

BAWIŁ SIĘ KOTEK NIEBIESKĄ WEŁNĄ,

BO JEJ KAWAŁKÓW JEST WSZĘDZIE PEŁNO.

A SKĄD WZIĄŁ WEŁNĘ NICPOŃ WĄSATY?

WYJĄŁ PAZURKIEM Z MAŁEJ SZUFLADY!

KWADRATOWA GRA

W KÓŁKO I KRZYŻYK DZISIAJ GRAŁEM.

I KRZYŻYK DZISIAJ ŹLE NARYSOWAŁEM.

DZISIAJ ŹLE, WIĘC PRZEGRAŁEM.

GRAŁEM, NARYSOWAŁEM, PRZEGRAŁEM... I TYLE.

ZUPA

WAŻKA ZUPĘ UWARZYŁA,

ŻÓŁTY TALERZ PRZYSTROIŁA,

JESZCZE PIEPRZEM PRZYPRAWIŁA,

PYSZNĄ ZUPĄ UGOŚCIŁA.