W zakolu Wisły Gród Wiślan stał król Krak w nim rządził, o lud swój dbał.Wnet w dole Grodu miasto powstało gdzie kupców, majstrów wciąż przybywało. Mieszkali szewcy, praczki, piekarze i ich rodziny w tym mieście z marzeń. Mieście Krakowie, tak Krak je nazwał żyła szczęśliwie rodzina każda.

Pewnego razu w jamie pod skałą smoczysko wielkie tu zamieszkało, strach przeogromny padł na miasteczko, każdy się bał paść bydło nad rzeczką.

Pośród mieszkańców panikę zasiał, kobiety, dzieci zwłaszcza przestraszał. Król Krak na pomoc wezwał rycerzy by się rozprawić ze smokiem, zmierzyć.

Obiecał nawet śmiałkowi rękę swej córki Wandy, aby udrękę czyli groźnego smoka usunąć, niechby padł martwy na ziemię runął!

Lecz smok ziejący ogniem niestety nie dał się pojmać i wciąż, o rety!!! - dało się słyszeć z rycerzy ust. Każdy przed smokiem czmychał gdzie chrust. Aż szewczyk Skuba na pomysł wpadł, może by owcę na czczo smok zjadł? Napchaną siarką z kamieniołomu, przygotuje ją dla smoka w domu.

Siarka

Z baraniej skóry worek zszył raźno i siarki napchał ilość pokaźną, skórzane rogi, ogon przyprawił i jeszcze nogi cztery dostawił. Przed świtem zaniósł pod samą jamę, niechby smok połknął siarkę z baranem. Mieszkańcy rankiem smoka nie słysząc, poszli pod jamę ze strachu dysząc. Tam go nie było, pił z Wisły wodę

gdyż żar miał w brzuchu i na ochłodę pił, pił bez końca aż pękł mu brzuch wszyscy to widząc wzdychnęli, uff!!! Tak bohaterem szewczyk się stał król Krak nagrodzić bardzo go chciał, lecz Skuba pragnął ze smoka skórę  by biednym uszyć butów aż furę.

Bogatych również chciał obdarować, królewnie Wandzie też sprezentować. Skórę dać Skubie król Krak się     zgodził, i pomysł w głowie jego się zrodził, by jamę smoka nie zasypywać, niechby potomni mogli podziwiać! Zamek Wawelski myśmy zwiedzili, jamę i smoka także widzieli.