O Niepołomickim Zamku zwanym "drugim Wawelem"

Tu gdzie zamek stoi dzisiaj, były lasy bory, i tu przyjeżdżał z Krakowa choć odcinek spory Kazimierz Wielki, monarcha z Piastów by polować, na grubego zwierza tura zasadzki szykować.

Potem w sercu puszczy w zamku z drewna odpoczywał, lecz z orszakiem się nie mieścił toteż utyskiwał, i wówczas podjął decyzję, zamek tu postawi, duży do tego obronny! -  wszystkim radość sprawi.

Kiedy król znów za parę dni przybył ze szkatułką, co w środku ma, może klejnot? -  powtarzano w kółko. A król spod Wawelu z ziemi przywiózł trochę skały wiedząc że ma tajemniczych sił zasób niemały.

Za „kamień węgielny” właśnie posłużyła skała, wkopana do ziemi miejscem budowy się stała. Na kamieniu tym niezwykłym z Grodu Wawelskiego rosły fundamenty Zamku Niepołomickiego.

Kiedy okazały stanął, król chętnie tu bywał, nazwał go „Drugim Wawelem” i dumy nie skrywał.

Zamek emanował z wnętrza energią magiczną z której to czerpali moce król z drużyną liczną.